جنگ با خداوند

برچسپ ها: خدا ، جنگ ، الهی ، با ، حرب

Print Friendly and PDF

 گناه؛ جنگ با خداوند!


 گناه؛ جنگ با خداوند!(1) 

ذات اقدس الهی در قرآن كریم فرمود: هیچ كس گناه نمی‌كند مگر اینكه با یك شرك مرموز و مستور و شرك خفیّ همراه است ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾(2)  یعنی؛ اكثر مؤمنین مشرك‌اند ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾. امام معصوم(علیه السلام) درباره اینكه چگونه طبق این آیه، مؤمن مشرك می‌شود فرمود: همین كه می‌بینید می‌گویند «لولا فلان لهلكت» و مانند آن این یك شرك ربوبی است، می‌گویند: اگر فلان كس نبود ما از بین می‌رفتیم، اگر فلان كس نبود این بیمار شفا پیدا نمی‌كرد، اگر فلان كس نبود این مشكل حل نمی‌شد، فرمود: این یك شرك مستور است. باید گفت: خدا را شكر كه به وسیله فلان شخص مشكل ما را حل كرد.(3)  چون اشخاص و اشیاء هر چه هست و هر كه هست در نظام توحید ربوبی، مجاری فیض خدایند. خدای سبحان با این مجاری به انسان احسان می‌كند، پس هیچ موجودی در برابر خدا نیست كه ما بگوییم: اول خدا، دوم فلان شخص یا اگر فلان شخص نبود مشكل ما حل نمی‌شد ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾.

بیان نورانی امام(سلام الله علیه) در تفسیر آیه فوق، به عنوان تمثیل است و نه تعیین. گاهی آیه ای منحصراً در یك مورد است، مثل آیه تطهیر(4)  و آیه مباهله(5)  كه منحصراً برای اهل بیت اند یا آیه ﴿الْیَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِینَكُمْ﴾(6)  كه منحصراً برای جریان غدیر است، اینها انحصار خاص دارد كه مشخص است اما؛ گاهی یک آیه، یك اصل كلی و مطلب كلی را بیان می‌كند و امام(سلام الله علیه) مصداقی از مصادیق آن آیه را بیان می‌كند، اینجا به عنوان تمثیل خواهد بود یعنی؛ به عنوان مثال است نه به عنوان تعیین، كه منحصراً این باشد اگر این است ما باید ببینیم كه در بیانات ائمه دیگر(علیهم السلام)، مخصوصاً وجود مبارك حضرت امیر علیه السلام، چگونه می‌شود كه انسان در عین حال كه مؤمن است، مشرك باشد. مقصود از این شرك، در این گونه از موارد، یك شرك عملی است. مستحضرید كه اگر كسی خواست گناه كند [در واقع می‌خواهد به جنگ با خدا برود] در بیانات وجود مبارك حضرت امیر در عهدنامه به مالك می‌گوید «وَ لاَ تَنْصِبَنَّ نَفْسَكَ لِحَرْبِ اللَّهِ»(7) ؛ مبادا به جنگ خدا بروی. در بخش‌های پایانی سوره مباركه بقره نیز از ربا به عنوان جنگ با خدا یاد شد، رباخوار با خدا دارد می‌جنگد ﴿فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ﴾(8)،  یا آن‌كه امنیت یك نظام را به هم می‌زند، آسایش مردم را با اسلحه‌ كشیدن از بین می‌برد؛ این می‌شود محارب ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ﴾.(9)  این محاربه كه در جریان به هم زدن امنیت اجتماعی است، آن محاربه كه امنیت اقتصادی را به هم می‌زند، بازگشت این جنگ‌ها به چیست؟ در این گونه از موارد؛ آیا اینها تعیین است یا تمثیل؟ یعنی؛ فقط ربا جنگ با خداست؟ كه امنیت اقتصادی را به هم می‌زند. آیا اسلحه‌ كشیدن جنگ با خداست؟ كه امنیت اجتماعی را از بین می‌برد یا گناهان دیگر هم همین طور است؟ 

در این عهدنامه كه وجود مبارك حضرت امیر برای مالك می‌نویسد، وظیفه همه، مخصوصاً مسئولان را مشخص می‌كند، كه گناه جنگ با خداست. فرمود: مبادا به جنگ خدا مبادرت بكنی. این توضیحی می‌خواهد كه گناه جنگ با خداست یعنی چه؟ مستحضرید كه یك وقت كسی خلاف دستور شرع انجام می‌دهد؛ منشأ این مخالفت این است كه یا جهل به حكم دارد یا جهل به موضوع، یا سهو حكم دارد یا سهو موضوع، یا نسیان حكم دارد یا نسیان موضوع، یا خطای حكم دارد یا خطای موضوع، یا غفلت از حكم دارد یا غفلت از موضوع، یا اكراه است یا اجبار است، یا الجاء است یا اضطرار است؛ هیچ كدام از این موارد گناه نیست، بر اساس حدیث رفع با حدیث «رُفع عن امّتی تسعة؛ نه چیز از امت من برداشته شده است»(10)  همه اینها برداشته شد؛ اگر كسی مضطر بود، مُكره بود، مجبور بود، مُلجأ بود، معصیت نیست. اگر كسی غافل بود، خاطی بود، ساهی بود، ناسی بود، جاهل بود، معصیت نیست. پس چه وقت معصیت است؟ آ‌ن وقتی كه به حكم علم داشته باشد، بدون غفلت و سهو و نسیان به موضوع علم داشته باشد، بدون سهو و غفلت و نسیان، اكراه و الجاء و اضطراری نباشد. این می‌شود گناه. معنایش این است كه خدایا من می‌دانم شما گفتید این كار حرام است ولی به نظر من باید بكنم هیچ گناهی نیست، مگر اینكه در درون درون آن، شرك نهفته است فرمود: ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾(11)  خب چرا ما می‌گوییم: ابلیس مشرك است و كافر است؛ برای اینكه در برابر خدا ایستاد گفت: شما نظرتان این است ولی من نظرم چیز دیگر است. گفت ﴿أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ﴾(12)  من از او بهترم. شما نظرتان این است كه من باید سجده كنم، آدم بهتر است، ولی من نظرم این است كه من بهترم. در تمام گناهان یك شرك مرموز مستور هست، برای اینكه اگر كسی غافل باشد كه معصیت نیست، بر اساس حدیث رفع برداشته شده و اگر كسی عالِم به حكم است، عالم به موضوع است، مضطر نیست، ملجاٴ نیست، مكره نیست، مجبور نیست؛ وقتی این را بشكافیم، تحلیل كنیم معنایش این است كه، خدایا من می‌دانم شما گفتید این كار نباید بشود ولی به نظر من باید بشود، خب این خطر ما را تهدید می‌كند. در این نامه وجود مبارك حضرت امیر به مالك فرمود: مبادا با گناه به جنگ با خدا قیام بكنی. معلوم می‌شود كه جنگ با خدا تنها امنیت اقتصادی را به هم زدن نیست كه فرمود: ﴿فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ﴾، جنگ با خدا تنها امنیت اجتماعی را به هم زدن نیست كه بفرماید: ﴿الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ﴾.  هر كسی دارد گناه می‌كند این است خب این خطر ـ خدای ناكرده ـ اگر درمان نشود بعید است انسان بتواند در خطرات مرگ با ایمان بمیرد. چون مستحضرید كه مسئله مرگ یك امر عادی نیست هیچ دردی به اندازه درد مرگ نیست. برای اینكه معنای مرگ این است كه انسان زنده است (یك) از تمام بدن او از انگشت تا مغز این روح در حال حیات كَنده می‌شود (دو) خب چه دردی از این بالاتر چرا ما وقتی یك مقدار گوشت دست را قیچی كنیم درد می‌آید و ناچارند آنجا را تخدیر كنند، بی‌حسی موضعی ایجاد كنند تا بتوانند مثلاً برای عمل آن را ببرندف برای اینكه زنده‌ای را داریم بی‌روح می‌كنیم، چرا اگر آمپول بی‌حسی تزریق نكردند دندان را بكشند درد می‌آید؟ برای اینكه داریم زنده‌ای را بی‌جان می‌كنیم. مرگ یعنی این، مگر آسان است؟! همین مرگ، كه هیچ دردی به اندازه درد مرگ نیست، طبق نقل مرحوم كلینی در كافی فرمود: هیچ لذتی برای مؤمن به اندازه لذّت مردن نیست.(13)  زیرا انسان با مشاهده اهل بیت(علیهم السلام) از تمام بدن خود غافل است وقتی انسان توجه‌اش از بدن گرفته بشود به جای دیگر بشود این بدن را ارباً اربا بكنی دردی ندارد چرا در اتاق عمل وقتی كه اعضا و جوارح این شخص را مثلاً وقتی عمل قلب یا عمل دیگر دارد قطعه قطعه می‌كنند دردش نمی‌آید برای اینكه روح توجه ندارد تخدیر شده است در هنگام مرگ مؤمن با مشاهده اهل بیت(علیهم السلام) از تمام بدن غفلت می‌كند خب وقتی انسان از بدن غافل باشد توجهی به بدن ندارد بدن را تكه تكه بكنند درد نمی‌آید هیچ لذتی برای مؤمن به اندازه لذت مردن نیست و چه اینكه اگر ـ خدای ناكرده ـ انسان بدنی فكر كند و بدنی بمیرد هیچ دردی به اندازه درد مرگ نیست.

حالا كه درد مرگ بسیار سخت است انسان همه آن درس‌هایی كه خوانده فراموشش می‌شود مگر طامّه مرگ مگر چیز آسانی است گاهی انسان یك بیماری می‌گیرد بعد از درمان می‌بینید بسیاری از خاطراتش رخت بربست گرفتار فراموشی می‌شود به ما گفتند هر روز نماز, هر شب نماز, در نماز نام مبارك اهل بیت در تشهد نام مبارك اهل بیت بعد از نماز نام مبارك اهل بیت این ملكه بشود از یادمان نرود مستحضرید كه سؤال قبر الفبای دین است اینها كه  مسائل مشكل تفسیری و فقهی و اصولی را از ما سؤال نمی‌كنند بدیهی‌ترین بدیهیات اسلام را از ما سؤال می‌كنند می‌گویند دینت چیست پیغمبرت كیست خب خیلی‌ها یادشان نیست برخی‌ها بعد از احقابی از عذاب تازه به یادشان می‌آید می‌گویند پیامبر ما كسی است كه بر او قرآن نازل شد نام مبارك حضرت هنوز یادشان نیست خب چطور از یادشان رفته؟! غرض این است كه ما چنین مصافی را در پیش داریم چنین نبردی را در پیش داریم وجود مبارك حضرت فرمود گناه, جنگ با خداست مخصوصاً درباره مسئولین مخصوصاً درباره كسانی كه باید حقوق مردم را استیفا كنند چون عهدنامه مالك نسبت به مالك است كه مسئولیت سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و امنیتی داشت فرمود مبادا به جنگ با خدا حركت كنی این اثر تلخ گناه است اگر می‌گویند مرتب به یاد خدا باشید  برای اینكه آن فشار مرگ آن طامّه مرگ آن علوم حصولی عادی را از یاد انسان می‌برد اما چیزی كه مَلكه باشد از یاد آدم نمی‌رود این برای همیشه هست ایمان مستقر باعث می‌شود كه انسان در برابر این سؤال‌ها نمی‌ماند جواب می‌دهد مستحضرید در قبر از شكّیات نماز و از خصوصیات نماز نمی‌پرسند از ما نمی‌پرسند نماز ظهر چند ركعت است با اینكه چیز روشنی است می‌گویند دینت چیست همین! نماز صبح چند ركعت است نماز ظهر چند ركعت است حتی از ما از اینها سؤال نمی‌كنند فقط می‌گویند دینت چیست كتابت چیست قبله‌ات كدام است این پنج, شش سؤالی كه می‌كنند اینها جزء الفبای دین است خیلی‌ها می‌مانند اینكه در تلقین می‌گویند نترس, نهراس, بدان, اگر سؤال كردند بگو الله جلّ جلاله خدای من است كعبه قبله من است پیامبر من فلان است ائمه من فلان‌اند دین من فلان است برای اینكه اگر یك وقت یادش رفته یادش بیاید او هم كاملاً باخبر است تلقین تنها برای موعظه اطرافیان نیست حالا این چند جمله را تبرّكاً از عهدنامه مالك كه وجود مبارك حضرت امیر مرقوم فرمودند، بخوانیم معلوم می‌شود كه هر معصیتی جنگ با خداست هر عصیانی حرب با خداست در آن نامه 53 فرمود: «وَ لاَ تَنْدَمَنَّ عَلَی عَفْوٍ» اگر به زیردستی عفوی كردی حالا یا عفو سیاسی یا عفو قضایییا عفو اجتماعی یا عفو مالی بالأخره گذشتی كردی پیشمان نباش «وَ لاَ تَبْجَحَنَّ بِعُقُوبَةٍ» بَجحت مثل بهجت به معنای نشاط است منتها بهجت با هاء است این بجحت با حاء است «وَ لاَتَبْجَحَنَّ بِعُقُوبَةٍ» مبادا خوشحال بشوی كه كسی را تنبیه كردی و لذت ببری «وَ لاَ تُسْرِعَنَّ إِلَی بَادِرَةٍ وَجَدْتَ مِنْهَا مَنْدُوحَةً» مندوحه یعنی وسعت عده‌ای از شما آقایان كتاب‌های اصول مثل كفایه مرحوم آخوند را دیدید می‌گویند اگر فلان‌جا مندوحه نبود فلان است, مندوحه یعنی وسعت و فُسحت در دعای نورانی ابوحمزه ثمالی از وجود مبارك امام سجاد در سحرهای ماه مبارك رمضان آنجا سخن از مندوحه است در این نامه حضرت امیر سخن از مندوحه است یعنی وقتی گشایش هست فسحت هست فرصت هست تا می‌توانی راه انتقام را پیش نگیر مگر اینكه راه بسته باشد «وَ لاَ تُسْرِعَنَّ إِلَی بَادِرَةٍ وَجَدْتَ مِنْهَا مَنْدُوحَةً وَ لاَ تَقُولَنَّ إِنِّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ» مبادا بگویی من از طرف علی‌بن‌ابی‌طالب مأموریت دارم مأمور آن حضرت و آمر شمایم شما باید مطیع من باشید و من مطاع شما باشم «فَإِنَّ ذلِكَ إِدْغَالٌ فِی الْقَلْبِ» این دغل‌بازی با خودت است بالأخره این روح طیب و طاهر را كه خدا داد از راه دغل با آن رفتار نكن این ادغال قلب است این فرمود: ﴿تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ﴾(14) همین است «وَ مَنْهَكَةٌ لِلْدِّیْنِ» دین را تضعیف می‌كند «وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِیَرِ» ذات اقدس الهی فرمود ما نعمتی كه دادیم هرگز نمی‌گیریم و عوض نمی‌كنیم مگر اینكه خود انسان با سوء اختیار خودش وسیله دگرگونی نعمت را فراهم كند ﴿إِنَّ اللَّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ﴾(15)،  ﴿ذلِكَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ یَكُ مُغَیِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَی قَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ﴾(16)  مضمون این دو آیه پیامش این است كه تا انسان عوض نكند خدا نعمت را نمی‌گیرد نعمت‌های خدا ابتدایی است تا انسان تغییر ندهد خدا نعمت را سلب نمی‌كند وجود مبارك حضرت امیر فرمود بدرفتاری با مردم زمینه تغییر نعمت را فراهم می‌كند «وَ إِذَا أَحْدَثَ لَكَ مَا أَنْتَ فِیْهِ مِنْ سُلْطَانِكَ أُبَّهَةً» نه اُبهّت این تشدید برای «باء» است «أُبَّهَةً أَوْ مَخِیلَةً فَانْظُرْ إِلَی عِظَمِ مُلْكِ اللَّهِ فَوْقَكَ» اگر یك وقت اُبّهت یعنی اقتدار, تو را گرفت مبادا خیال‌بافی كنی در قرآن كریم همان‌طوری كه عاقلان را ستود و معرفی كرد و محبوب دانست مختال‌ها را هم مذمّت كرد مختال از باب افتعال است از باب تفعّل یعنی تخیّل و متخیّل در قرآن به كار نرفته اما مختال به كار رفت مختال یعنی انسان خیالباف, خیال‌زده, من این مقام را دارم من این سِمت را دارم من این وضع را دارم این مختال است نه عاقل; فرمود اگر یك وقت خیالبافی كردی خیال‌زده شدی بدان كه خدا فرمود ما مختال را دوست نداریم انسان خیالباف و خیال‌زده به مرحله عقل نمی‌رسد می‌شود مختال نه عاقل اگر یك وقت چنین چیزی را در خودت احساس كردی «فَانْظُرْ إِلَی عِظَمِ مُلْكِ اللَّهِ فَوْقَكَ وَ قُدْرَتِهِ مِنْكَ عَلَی مَا لاَ تَقْدِرُ عَلَیْهِ مِنْ نَفْسِكَ» بالأخره بالاتر از تو هم كسی هست كسی كه خالق شماست از شما بالاتر است كسی كه مِلك و مُلك شما از اوست او از شما بالاتر است «فَإِنَّ ذلِكَ یُطَامِنُ إِلَیْكَ مِنْ طِمَاحِكَ» طِماح مثل جموح بودن, چموشی, فرمود گاهی این اسب سركش, چموشی می‌كند جموحی می‌كند طَموحی می‌كند, طِماح او, چموشی او و جموحی او را این یاد خدا می‌گیرد نرم می‌كند «فَإِنَّ ذلِكَ یُطَامِنُ إِلَیْكَ مِنْ طِمَاحِكَ وَ یَكُفُّ عَنْكَ مِنْ غَرْبِكَ وَ یَفِی‏ءُ إِلَیْكَ بِمَا عَزَبَ عَنْكَ مِنْ عَقْلِكَ» این خیالبافی‌ها جلوی عقل را می‌گیرد وقتی یاد خدا باشد این خیالبافی‌ها فروكش می‌كند آن عقل شكوفا می‌شود بعد فرمود: «إِیَّاكَ وَ مُسَامَاةَ اللَّهِ فِی عَظَمَتِهِ» مبادا با خدا هم‌سطح بشوی بگویی خدایا تو آن طرف من این طرف مگر می‌شود انسان مسامات كند یعنی هم‌سطح خدا بشود در برابر خدا قرار بگیرد بگوید یكی تو یكی من؟! این كسی كه عالماً عامداً معصیت می‌كند این مسامات با خدا دارد محاذات با خدا دارد می‌گوید تو گفتی ولی من نظرم این است بازگشت هر گناه این است فرمود: «إِیَّاكَ وَ مُسَامَاةَ اللَّهِ فِی عَظَمَتِهِ وَ التَّشَبُّهَ بِهِ فِی جَبَرُوتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ یُذِلُّ كُلَّ جَبَّارٍ وَ یُهِینُ كُلَّ مُخْتَالٍ» یك انسان خیالباف ذلیل است واقعاً, عزیز است كذباً; یعنی عزّت او عزّت دروغین است برای اینكه ﴿ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلّهِ جَمِیعاً﴾(17)  اگر كسی به او امر به معروف كردی یا نهی از منكر كردی ﴿أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ﴾(18)  این می‌شود عزیزِ بی‌جهت وقتی عزیزِ بی‌جهت شد می‌شود ذلیلِ باجهت دیگر صحیح نیست كه هم عزّتش بی‌جهت باشد هم ذلّتش بی‌جهت باشد اگر عزّت او دروغین است ذلّت او راست است پس اگر كسی از راه گناه عزیز شد عزّتش می‌شود بی‌جهت (اولاً), وقتی عزّت بی‌جهت شد ذلّت می‌شود باجهت و صادق (ثانیاً) قیامت ظرف ظهور حقیقت است (ثالثاً) وهن و حقارت و ذلّت این شخص در قیامت ظهور می‌كند (رابعاً) فرمود: ﴿تُجْزَونَ عَذَابَ الْهُونِ﴾(19)  (خامساً). فرمود اینها رسوا هستند چرا, برای اینكه قیامت ظرف ظهور حقیقت است اینكه عزیز بی‌جهت بود ذلیلِ باجهت است ذلّتش آنجا روشن می‌شود این را در این بخش فرمود: «فَإِنَّ اللَّهَ یُذِلُّ كُلَّ جَبَّارٍ وَ یُهِیْنُ كُلَّ مُخْتَالٍ».

بعد فرمود: «أَنْصِفِ اللَّهَ وَ أَنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِكَ وَ مِنْ خَاصَّةِ أَهْلِكَ وَ مَنْ لَكَ فِیهِ هَوًی مِنْ رَعِیَّتِكَ فَإِنَّكَ إِلاَّ تَفْعَلْ تَظْلِمْ وَ مَنْ ظَلَمَ عِبَادَ اللَّهِ كَانَ اللَّهُ خَصْمَهُ دُونَ عِبَادِهِ وَ مَنْ خَاصَمَهُ اللَّهُ أَدْحَضَ حُجَّتَه وَ كَانَ لِلَّهِ حَرْباً» كه منظور ما این جمله است، فرمود: مبادا معصیت كنی خودت یا بستگانت را مقدم بداری بگذار با دست پاك بمیری این هفتاد, هشتاد سال نسبت به آن ابد اصلاً قابل قیاس نیست اگر ـ خدای ناكرده ـ خود را بر دیگران بی‌جهت ترجیح دادی به جنگ خدا افتادی این اختصاصی ندارد درباره هر كسی این‌طور است, پس معلوم می‌شود آن ﴿فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ﴾ كه در سوره بقره است به عنوان تمثیل است نه تعیین, آن ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ﴾ هم به عنوان تمثیل است نه تعیین, جامع كلی‌اش هم در همین بیان نورانی حضرت امیر است كه اگر كسی معصیت بكند یعنی عالماً عامداً چون اگر غیر عمد و علم باشد كه معصیت نیست اگر كسی عالِم و عامد باشد این در حقیقت به خدا اعلام جنگ كرده است خب كسی كه به جنگ خدای سبحان قیام بكند یقیناً شكست می‌خورد در یكی از بیانات نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) آمده است كه اگر خدا خواست كسی را بشكند و شكست بدهد از جای دیگر لشكركشی نمی‌كند انسان اگر در برابر كسی مقاومت كرد او از جای دیگر لشكركشی می‌كند فرمود بدانید اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ در مقابل خدا به جنگ مبادرت كرد خدا خواست او را بشكند از جای دیگر لشكركشی نمی‌كند «أَعْضَاؤُكُمْ شُهُودُهُ وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُیُونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِیَانُهُ»(20)،  فرمود: این دست و پای شما سربازان خدایند اگر ـ خدای ناكرده ـ كسی مشمول قهر خدا شد و خدا خواست او را بگیرد با دست او, او را می‌گیرد جایی را امضا می‌كند رسوا می‌شود, با زبان او, او را می‌گیرد حرفی می‌زند سقوط می‌كند, با پای او, او را می‌گیرد جایی می‌رود رسوا می‌شود این‌طور نیست كه از جای دیگر لشكركشی كند فرمود: «أَعْضَاؤُكُمْ شُهُودُهُ وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُیُونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِیَانُهُ» خب اگر اعضا و جوارح ما دست و پای ما سربازان او هستند اصلاً فرض ندارد ما بتوانیم با او بجنگیم خیال جنگ همان و شكست خوردن و رسوا شدن همان! فرمود: «وَ كَانَ لِلَّهِ حَرْباً حَتَّی یَنْزِعَ أَوْ یَتُوْبَ» مگر ـ ان‌شاءالله ـ توبه كند البته راه توبه برای همه همیشه باز است «وَ لَیْسَ شَی‏ءٌ أَدْعَی إِلَی تَغْیِیْرِ نِعْمَةِ اللَّهِ وَ تَعْجِیلِ نِقْمَتِهِ مِنْ إِقَامَةٍ عَلَی ظُلْمٍ» درست است كه هر گناهی ممكن است نعمت الهی را تغییر بدهد ولی ظلم به بندگان خدا مهم‌ترین عامل است برای تغییر نعمت الهی, «فَإنَّ اللَّهَ سَمِیْعٌ دَعْوَةَ الْمُضْطَهَدِینَ وَ هُوَ لِلظَّالِمِیْنَ بِالْمِرْصَادِ» فرمود دو عامل است كه زود به داد مظلوم علیه ظالم می‌رسد یكی اینكه خدای سبحان كه همه دعاها را می‌شنود دعای مظلوم را زودتر از دیگران اجابت می‌كند (یك) خدای سبحان كه فرمود: ﴿إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ﴾(21)  در كمین است كمینش نسبت به ظالمین بیش از دیگران است كه آنها را زودتر بگیرد (دو) هم زودتر ظالم را می‌گیرد چون كمین‌ خدا برای ظالم نزدیك‌تر است هم زودتر به دعای مظلوم پاسخ می‌دهد چون اجابت دعای او نزدیك‌تر است امیدواریم ذات اقدس الهی به همه ما آن توفیق را بدهد كه از معارف الهی استفاده كنیم باور كنیم عمل كنیم و به جامعه منتقل كنیم.

منابع:

1 - برگرفته ار دروس اخلاق آیت الله جوادی آملی. 
2 - یوسف/ 106.
3 - الشیخ الحویزی. تفسیر نور الثقلین. تحقیق: السید هاشم الرسولی المحلاتی. ﻣﺆﺳﺴﺔ ﺇﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻴﺎﻥ. قم. ١٤١٢ ق- ١٣٧٠ ش.، ج2، ص476.
4 - الاحزاب/ 33: إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّـهُ لِیُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیرًا؛ اى اهل بیت، خدا مى‌خواهد پلیدى را از شما دور كند و شما را پاك دارد.
5 - آل عمران/ 61؛ فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَى الْكَاذِبِینَ؛ از آن پس كه به آگاهى رسیده‌اى، هر كس كه درباره او با تو مجادله كند، بگو: بیایید تا حاضر آوریم، ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را، ما زنان خود را و شما زنان خود را، ما برادران خود را و شما برادران خود را. آنگاه دعا و تضرع كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم.
6 - المائدة/ 3: امروز دین شما را به كمال رسانیدم.
7 - شریف رضی. نهج البلاغة. تصحیح: صبحی صالح. دار الكتاب اللبنانی. بیروت. نامه 53. ص 428
8 - البقره/ 279؛ آگاه باشید که به جنگ خدا و رسول او برخاسته‌اید.
9 - المائده/ 33: همانا کیفر آنان که با خدا و رسول به جنگ برخیزند.
10 - شیخ صدوق. التّوحید. تحقیق: سید هاشم حسینی طهرانی. جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. قم. ص 353
11 - یوسف/ 106.
12 - الاعراف/12.
13 - محمد بن یعقوب الكلینی الرازی. الكافی. تصحیح: علی أكبر غفاری.  دار الكتب الاسلامیة مرتضى آخوندی تهران - بازار سلطانی. 1388ق. ج3. ص 127 و 128.
14 - البقره/ 187: عَلِمَ اللَّـهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَكُمْ؛ خدا مى‌دانست كه شما به خویشتن خیانت مى‌ورزید.
15 - الرعد/ 11: خدا چیزى را كه از آن مردمى است دگرگون نكند تا آن مردم خود دگرگون شوند.
16 - الانفال/53: زیرا خدا نعمتى را كه به قومى ارزانى داشته است، دگرگون نسازد، تا آن قوم خود دگرگون شوند.
17 - النساء/ 139: عزت به تمامى از آن خداست.
18 - البقرة/ 206: خودخواهى‌اش او را به گناه كشاند.
19 - الانعام/ 93: شما را به عذابى خواركننده عذاب مى‌كنند.
20 - نهج البلاغه. نامه 199. ص 318.
21 - الفجر/ 14: خدای تو البته در کمینگاه (ستمکاران) است.

 علی محمد سرلک

اشتراک گذاری


مطالب مرتبط

وحی، تجلی ویژه الهی

1. جهان آفرینش، جلوه و محل تجلّی ذات مقدس حق سبحانه و تعالی است: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمُتَجَلِّي لِخَلْقِهِ بِخَلْقِه‏» (نهج البلاغه خطبه 107)؛ لیکن وحی الهی که در جامه پرنیانی قرآن ظهور یافته است، تجلّی ویژه و خاص الهی است: «فَتَجَلّى‏ لَهُمْ‏ سُبْحَانَهُ فِي كِتَابِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونُوا رَأَوْه‏» (نهج البلاغه، خطبه 146).

مقامی عظیم در سایه‌‌ی اطاعت حق

در بین صفات و كمالاتی كه یك انسان می تواند پیدا نماید ظاهرا عبودیت و بندگی خدا از همه بالا تر باشد حتی از رسالت و امامت و امثال آن. فلذا ما در نماز، قبل از شهادت به رسالت، شهادت به عبودیت پیامبر صلی الله علیه واله می دهیم و می گوییم: « أشهد أن محمدا عبده و رسوله » گویی پیامبر صلی الله علیه واله قبل از این كه رسول باشد عبد است و اساسا این عبودیت او بوده است كه وی را به مقام رسالت رسانده چنانچه همین مقام عبودیت و بندگی بوده است كه او را به معراج و آسمان برده چرا كه خداوند در همین رابطه می فرماید:

گرانبهاترین هدیه خدا به دوستانش

یك ساختمان اگر پایه ‌هاى محكمى داشته باشد، مى ‌تواند سال‌هاى طولانى پا برجا بماند. چنین خانه ‌اى در گذر زمان ممكن است ظاهرش كثیف و سیاه و در و دیوارش خراب شود، اما چون پایه ‌هایش محكم است، با كمى تعمیر و رنگ و تزیینات مى ‌توان آن را تمیز و مرتب كرد. اما اگر پایه و اساس محكمى نداشته باشد، هرچه هم رنگ بزنیم فایده ‌اى ندارد و با باد و باران یا سیلابى فرو خواهد ریخت

خدا به چه کسانی محل نمی‌گذارد؟

خداوند در قرآن می‌فرماید من به آدم‌های عهدشکن و سوگندفروش محل نمی‌گذارم، نه می‌بینم‌شان و نه هم‌کلا‌مشان می‌شوم!

«ساعت زنگى» خدا

در میان تمام ملل و امم اسلامی، تنها شیعه است که علاوه بر ثقل اکبر(قرآن) به ثقل اصغر(اهل بیت) چنگ آویخته و بر سفره سرّ و شهادت حقایق دین زانو زده است.

تكيه‌گاه

خدایا! مرا تكيه‌گاه باش.

شما با چه انگیزه ای خدا را عبادت می کنید؟

امام علی (علیه السلام) می فرماید: اگر خداوند از نافرمانی خود بیم نمی داد، واجب بود به شکرانه نعمت هایش نافرمانی نشود.

حاجت خواستن از غیر خدا در قرآن

قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِینَ قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّی إِنَّهُ ‏هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ «یوسف آیات 97 و 98‏» ؛ «گفتند: «اى پدر! براى گناهان ما آمرزش خواه كه ما ‏خطاكار بودیم. گفت: به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى‏خواهم كه او، ‏همانا آمرزنده مهربان است»

شما با چه انگیزه ای خدا را عبادت می کنید؟

امام علی (علیه السلام) می فرماید: اگر خداوند از نافرمانی خود بیم نمی داد، واجب بود به شکرانه نعمت هایش نافرمانی نشود.

شما در دعاهایتان از خدا چه می خواهید؟

پیامبر صلّی الله علیه و آله می فرمایند: «رزق و روزی به عدد قطرات باران از آسمان بر زمین نازل می شود تا هر كس به اندازه خود دریافت كند، لكن خداوند زیاده دهنده است پس از فضل خداوند نعمتهای بیشتری درخواست كنید.»

عزیز شدن چه گونه

"قرآن در دنیای امروز می تواند فعّال ما یشاء باشد؛ می تواند کار بکند، می تواند پیش برود ... برکات قرآن برکات بی انتهایی است ... در قرآن و با قرآن عزّت هست، قدرت هست، پیشرفت هست..."

تمام عالم کتاب خداوند است

عزیزترین فرد این عالم، پیامبر اکرم صلی الله و علیه وآله است و ایشان سحاب حریص بود. خود می فرمود: انا حریصُ علی رُشدکم: من به رشد شما حریصم ...

نکاتی از لطف خدا !

بعضی گیاهان رونده اند یعنی یک گوشه باغچه می کاری، اما خیلی طول نمی کشد که تمام باغچه را پر می کند.کار خوب و صواب درست مثل گیاه رونده است و رشد کرده و پیش می رودکار بد و خلاف و ناصواب هم از همین دست است؛ درست مثل قطره ای از جوهر سیاه که روی صفحه سفید کاغذ و یا پارچه ای فرو می افتد، اما همانجا نمی ماند بلکه پیشروی کرده و جلو می رود. فرآوری: زهرا اجلال- بخش قرآن تبیان لطف خدا این یک حقیقتی است که رفتارهای خوب و بد، عوامل و حقایقی ثابت نیستند بلکه درست مثل یک گیاه رونده اند؛ رشد می کنند و پیشروی کرده و جلو می روند؛ حقیقتی که در سورهیوسف به زیبایی تمام می توانی تماشا کنی. برادرها روزی یوسف را با خود به تفریح بردند و به چاه افکندند و نتیجه آن این شد که امروز برادر دیگر خود بنیامین را از دست دادند، پس این اتفاق ریشه در آن اتفاق ناگوار دارد. و به همین خاطر بود که تا یعقوب ماجرای بنیامین را شنید همان سخنی را تکرار کرد که در وقت از دست دادن یوسف گفته بود. آن روز:قَالَ بَل سَوَّلَتْ لَکمْ انفُسَکمْ أَمْراً: نفس شما کاری را در نظرتان بیاراست و امروز نیز همان را می گوید در حالیکه این بار به ظاهر آنان هیچ تقصیری نداشته اند اما یعقوب می خواهد بگوید: این ماجرا ریشه در همان ماجرا دارد. این سنتی است ثابت و همیشگی این یک سنت همیشگی است، نیکی ها و بدی هایی که به انسان می رسد و در زندگی نمودار می شوند همگی ریشه در یک سری عواملی است که در درون خود ما انسان ها قرار دارند. از نظر قرآن هر عملی برای انسان، در دنیا یا آخرت تاثیر گذار است و هر کسی در گرو اعمال خویش است: «كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَة»(مدثر(74)، آیه ی38) براین اساس مطابق قوانین تكوینی که خداوند متعال بر جهان هستی حکم فرما کرده است، کار خوب و بد ما حتی در همین جهان نیز بر جسم و جان ما تأثیر می گذارد. رنج ها و مصیبت ها به رفتارهای خود انسان باز می گردد: «و ما أصابَکُم مِن مصیبةٍ فَبِما کسبت أیدیکم و یعفو عن کثیر» (شوری43)، آیه ی30) و حاصل نیکی و بدی برای خود انسان است: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها»(الاسراء(17)، آیه ی7) وصول به لقای الهی و یا محرومیت از آن، در گرو انجام اعمال صالح و پرهیز از شرک است: «فَمَنْ كانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا»(کهف(18)، آیه ی110) حتی میانجی گری در اعمال حسنه و سیئه در زندگی تأثیر خودش را دارد: «مَنْ یَشْفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً یَكُنْ لَهُ نَصیبٌ مِنْها وَ مَنْ یَشْفَعْ شَفاعَةً سَیِّئَةً یَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْها» (نساء(4)، آیه ی85) این یک سنت همیشگی است، نیکی ها و بدی هایی که به انسان می رسد و در زندگی نمودار می شوند همگی ریشه در یک سری عواملی است که در درون خود ما انسان ها قرار دارند. از نظر قرآن هر عملی برای انسان، در دنیا یا آخرت تاثیر گذار است و هر کسی در گرو اعمال خویش است: «كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَة»(مدثر(74)، آیه ی38) حتی داریم که در روز واپسین هر کسی، خودِ اعمال نیک یا ناپسندی را که انجام داده است، می یابد: «یَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْس مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْر مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوء تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَهَا وَ بَیْنَهُ أَمَدَا بَعِیدًا...» (آل عمران (3)، آیه ی30) یعنی محل انژاس خوبی ها و بدی ها، نفس انسان است: «مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا» (جاثیه (45)، آیه ی15). هرچند مقدار آن اعمال، اندک باشد: «فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره * و من یعمل مثقال ذرة شراً یره» (الزلزله (99)، آیات 7-8) کلام آخر بازگشت اعمال و به معنایی دیگر رشد و نمو اعمال هر انسانی به سوی خود اوست و انسان ها ، بازتاب اعمال خویش را در دنیا و آخرت خواهند دید و چشید. البته ناگفته نماند که شرایط دنیا به سبب محدودیت هایش اجازه نمی دهد تا انسان ها همه بازتاب ها و پیامدها و آثار اعمال خویش را در دنیا ببینند ، از این روست که آخرت به عنوان جایگاه بهره مندی کامل انسان از کرده ها و اعمال خویش معرفی می شود. نحل آیه 111 و زمر آیه 70) منابع: سایت آیت الله احمد بهشتی کتاب باران حکمت؛ بیانات حجت الاسلام رنجبر رادیو قرآن

انسان خوبی بود، چه جوری شد این طوری شد؟

بعد از سال ها دیدمش ، خیلی تعجب کردم ... نسبت به سال های دبیرستان که با هم بودیم خیلی تغییر کرده بود ... بعد که کمی بیشتر با هم حرف زدیم و به حرف هایش فکر کردم دیدم که این تغییرات نتیجه یک سری بی احتیاطی هایی است گاهاً همه ما به آن بی توجه هستیم...

تا حالا خدا غافلگیرتان کرده است؟

گرچه در هر یک از نعمت های خدا، دنیایی از اعجاب و شگفتی نهفته است؛ امّا شکل اختصاص بعضی رزق ها، شگفتی مضاعف دارد و کاملاً غافلگیر کننده و خارج از محاسبات عادّی، نصیب انسان می شود. آری! روزی های غافلگیرکننده!

تا به حال خدا را امتحان کرده اید؟

آدم های دنیا این گونه اند؛ اگر بخواهیم آن ها را از خودمان راضی نگه داریم یا خیلی سخت است و یا اصلا نشدنی است و جز درگیری ذهنی و آشفتگی روحی چیزی برایمان ندارد.

بازگو کردن نعمت، شکر نعمت است

نعمت پروردگار، هر نوع بهره مادی و معنوی را شامل است و بازگو کردن نعمت به قصد یادآوری و ستایش نعمت ـ نه برای غرور و فخر فروشی ـ خود، شکر نعمت محسوب می شود و بخشش آن به دیگران، نوعی بازگو کردن نعمت الهی است.

مکر و حیله از جانب خدا، یعنی چه؟

یکی از فرازهایی که ما در شب های ماه رمضان در دعای ابوحمزه خواندیم این جمله بود که «الهی لا تمکر بی فی حیلتک» «خدایا به مجازات عَمَلَم به مکر و حیله ات مرا غافلگیر و مبتلا مگردان». حال کیفیت حیله و مکری که امام از آن سخن به میان می آورد چیست؟ که در ادامه و به تدریج به توضیح آن خواهیم پرداخت.

کارهای خدا برعکسه!

آفریدگار یکتایی که مظهر تمام خوبی ها و درستی هاست سعادت مخلوقاتش را در هم سویی هرچه بیشتر با خالقشان قرار داده است. هرچند که خداوند یکتا؛ بی همتاست و هیچ کس را یارای همتایی با او نیست اما نزدیک شدن به صفات خالق و پیاده سازی هرچه بیشتر صفات الهی در وجود انسان، سعادت آدمی را بدنبال دارد.

شما هم می‌توانید در خانه خدا باشید

این تصور، تصور صحیحی نیست که خانه ی خدا را تنها مکانی برای خواندن نماز و برگزاری چند برنامه بدانیم؛ در این مکان انجام انواع عبادات امکان دارد و باید که صورت بگیرد ...

خدا خود علی علیه السلام را معرفی می کند

فردی که یتیم نوازی او، عبادت او، خدمت او، شمشیر او، قیام و قعود او، صبر او، عفو او و لحظه لحظه وجود او جانبازی و ایثار برای بقا و پویایی اسلام و مسلمین بود. فردی که پدر یازده امام راستین است و سر منشأ هدایت و سعادت. فردی که برادر رسول خدا و اولین یاور و مؤمن به اوست. آری مگر می‌شود فضیلت‌های چنین فردی را شمرد و او را شناخت؟

دست خدا

به همراه امام رضا (ع) در مکه بودم. به حضرت عرض کردم می خواهم به مدینه بروم، نامه ای برای ابی جعفر بنگار تا با خود ببرم.

دعا، سلاح مؤمن در برابر دشمنان

آیا ما که در اسلحه‌سازی و تجهیزات نظامی از کفار عقبیم، باید در دعا هم مؤخر باشیم؟! در روایات آمده است: «أَلدعآءُ سِلاحُ الْمُؤْمِنِ؛ دعا، اسلحه مؤمن است».

زمان مشلات چه کنیم که از رحمت خدا ناامید نشویم؟

ناامیدی از رحمت خدا یعنی چه؟ یعنی خدایا تو دیگر نمی‌توانی ما را اداره کنی. در مدیریت رزق و روزی این مخلوقات مانده‌ای؛ می گویی چرا؟ نشانه‌اش این‌همه کم و کاستی!

تقرب به خداوند با دعا و نیایش

اسلام راه‌های فراوانی را برای تقرّب بنده به خدا مقرر کرده است. اوّل راه علمی است که فرمود: «طَلَبُ العِلمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ؛ طلب علم بر هر مسلمانی لازم است».

جنگ با خدا

ذات اقدس الهی در قرآن كریم فرمود: هیچ كس گناه نمی‌كند مگر اینكه با یك شرك مرموز و مستور و شرك خفیّ همراه است ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾

ماه رمضان به مهمانی خدا برویم!

آیه قرآن کریم می فرماید: شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدی لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَنْ کانَ مَریضاً أَوْ عَلی سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلی ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ.

دل هـای نـور باران

یکی از موضوعات بایسته پژوهش، بررسی نقاط اشتراک و افتراق قیام امام حسین(ع) و امام زمان(عج) است. این دو قیام در برخی عناصر و مؤلّفه ها، مشترک و در برخی شاخصه ها متفاوت هستند. یکی از نقاط اشتراک قیام امام حسین(ع) و امام زمان(عج)، ویژگی های مشترک یاران این دو امام است که ما در اینجا به آن می پردازیم.

آشتی با خدا

هرکدام از ماههای خدا خصوصیتی دارند که شاید ماه دیگری نداشته باشد؛ اعمال خاصی که برای هرکدام ذکر شده، دلیل این ادعاست. مثلاً برای سه ماه رجب و شعبان و رمضان بیشترین دعاها، زیارت ها و اعمال عبادیِ مستحب و واجب وارد شده است.

... کیست این عبد صالح؟

کاروان در کاروانسرایی بزرگ و قدیمی از حرکت باز ایستاد. مسافران خسته از چارپایان فرود آمدند و بارها بر زمین نهادند. من نیز پیاده شدم و باراندکم را کنجی گذاردم. کاروانسرا پر از مسافر بود.

رابطة شب قدر با حجت زمان و امام عصر، ارواحنافداه

خداوند متعال در چهارمین آیة سورة مبارکة قدر می فرماید:

رؤیت خدا

قرآن مجید، هرگاه به موضوع رؤیت خدا می رسد، به شدت آن را ردمـی کند و کمـتر مـوضوعی مانند رؤیت خدا مورد نقد و ردّ قرار گرفته است. آن گاه که حضرت موسی (ع) زیر فشار برگزیدگان خود در میقات، از خـدا درخواست رؤیت کرد، با پاسخ مأیوس کننده ای روبه رو شد. زیرا خطاب آمد «لَن ترانِی»[1]: هیچ وقت مـرا نمی توانی ببینی.

اهمیت ذکر و یاد خدا در خودسازی

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا ﴿۴۱﴾ ای اهل ایمان! خدا را بسیار یاد کنید، (۴۱)

ذکر و یاد خدا

ياد خداوند تنها با زبان و گفتار نيست، بلكه در هر فكر، كار و حركتى رضايت خداوند را در نظر داشتن است.

تقرب الهی و قرب معنوی در مناجات شعبانیه

ملاک در قرب به خدا که از تزکیه نفس حاصل می شود زدودن موانع به انضمام رشد دادن نفس به سوی کمال با افعال اختیاری به کمک همین بدن و جسم برای توجه دل و قلب به سوی خداست و هر چه دل انسان بیشتر متوجه خدا باشد و از خود غافلتر باشد او به خدا مقربتر است تا آن جا که دیگر غیر از خدا کسی دیگری را نمی بیند مثل پیامبران و اولیای معصومین که تنها توجه ایشان به خدا بوده است و بس، و غیر از خدا را نمی بینند.

به خانه خدا خوش آمدی

اینجا، خانه خدا، ارتفاع عشق است؛ دور از همه برج و باروها؛ کنگره ها و آهن ها؛ پرچین ها و سیمان ها... اینجا باغ نیایش و مناجات است که نجوای زیبای فرشتگان را می توانی بشنوی...

معنای «خون بهای خدا» چیست؟

«ثار» از ریشه «ثَأر» و «ثُؤرة» به معنای انتقام و خون خواهی و نیز به معنای خون آمده است.1 1. برای ثارالله معانی و وجوه مختلفی ذکر شده که هر یک تفسیر خاص خود را می طلبد و در مجموع به این معناست که خداوند، ولیّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب می کند؛ زیرا ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهی و مقابله با خداوند است. به طور کلی از آن جهت که اهل بیت علیهم السلام «آل الله» هستند، شهادت این امامان، ریخته شدن خونِ متعلق به خداوند است

از عید خون تا عید خدا

عید خون همان «عید اضحی»، به معنی قربانی کردن است. در سرزمین مِنی با قربانی گوسفند، «مَنْ» به «ما» تبدیل می شود؛ زیرا فلسفه عمل حج گذار و قربانی کننده این است که او با تمسک به حقیقت «ورع» گلوی دیوِ طمع را می برد و آنچه از قربانی به خدای سبحان می رسد، گوشت و خون نیست، بلکه روح کردار و جان عمل (تقوا) است و حاجی وارث ابراهیم خلیل الرحمن علیه السلام است که اسماعیل نفسش را به قربانگاه می برد و آن را ذبح می کند و به لقاء الله می رسد. این سخن رهبر فقیدمان است که فرموده است:

مکر با خدا

نفاق از پدیده های شوم و خطرناک جوامع انسانی، بویژه جوامع اسلامی است که میتواند بر اثر کوچکترین غفلت، زمینه تحقق توطئههای دشمنان را برای نابودی آن جوامع فراهم سازد. خداوند تبارک و تعالی در آیات فراوانی در قرآن مجید خطر منافقین را گوشزد نموده و ضمن کوبیدن شخصیت آنها سخت تحقیرشان کرده و رسوایشان ساخته است تا در جامعه جرأت خودنمایی نداشته باشند

جنگ انسان و شیطان

اگر او از یکی از راه‌های گمراه کردن انسان که در پیش گرفته، ناامید شود راه دیگری بر می‌گزیند و آنقدر در هدف خود که همانا به گمراهی کشاندن افراد می‌باشد، مداومت می‌کند تا به هدفش نایل شود.

آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران

آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در روز 31 شهریور 1359 با تجاوز گستردۀ نظامى در طول 1280 کیلومتر مرز مشترک از شمالى‏ ترین نقطۀ مرز مشترک با ایران تا بندر خرمشهر و آبادان در جنوب ایران بود

جنگ با خدا

ذات اقدس الهی در قرآن كریم فرمود: هیچ كس گناه نمی‌كند مگر اینكه با یك شرك مرموز و مستور و شرك خفیّ همراه است ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾

حضور امام حسن (ع) در ایران؟؟؟

حسن بن علی (ع) در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در مدینه متولد شد[1] دوران کودکی را در کنار پدر و مادر و پیامبر (ص) گذراند. وی از نظر شکل ظاهری و هم چنین اخلاق بسیار شبیه به رسول خدا (ص) بود، هفت سال و شش ماه از عمر خود را در کنار پیامبر (ص) زندگی کرد، [2] و مورد محبت خاص پیامبر قرار داشت، [3] پس از درگذشت رسول خدا (ص) (صفر سال ١١ هجری\٦٣٣میلادی) در مورد جانشینی آن حضرت اختلاف رخ داد و علی (ع) به همراه گروهی از مردم به مخالفت با جانشینی ابوبکر پرداخته، اما به زودی به خاطر مصالح مسلمانان سکوت کرده و مخالفتی نشان نداد، تا این که در سال ٣٥ هجری مردم شورش کردند و عثمان به قتل رسید، و به اصرار، علی بن ابی طالب (ع) را به خلافت برگزیدند، و سپس موضع حسن بن علی (ع) بزرگ ترین فرزند علی (ع) و سیاست و خط مشی اهل بیت در برابر مسایل سیاسی مشخص می شود.

تقوا و محبت الهی

به نظر می رسد تحلیل دقیق رابطه انسان با خدا براساس آموزه های قرآنی بسیار دشوار و پیچیده باشد؛ زیرا به همان اندازه كه از حركت انسانی به سوی خدا گفته می شود،

ضیافت رمضان به خاطر چیست؟

ضیافت رمضان به واسطه نزول این کتاب الهی بوده است و آنچه از روایات مستفاد می‌ شود نزول دیگر کتب آسمانی نیز در همین ماه مبارک رمضان بوده است.

تقوا و محبت الهی

به نظر می رسد تحلیل دقیق رابطه انسان با خدا براساس آموزه های قرآنی بسیار دشوار و پیچیده باشد؛ زیرا به همان اندازه كه از حركت انسانی به سوی خدا گفته می شود، از نوعی مشیت الهی و اراده او برای تحریك انسانی نیز گفته شده است؛

هدیه الهی

میلاد آفتاب نیمه رمضان گرامی باد

بازگو کردن نعمت، شکر نعمت است

نعمت پروردگار، هر نوع بهره مادی و معنوی را شامل است و بازگو کردن نعمت به قصد یادآوری و ستایش نعمت ـ نه برای غرور و فخر فروشی ـ خود، شکر نعمت محسوب می شود و بخشش آن به دیگران، نوعی بازگو کردن نعمت الهی است.

اسراف و زیاده روی های پایان سال

امام علی علیه السلام می فرماید: انسان حقیقت ایمان را درک نمی کند جز اینکه در وی سه خصلت باشد، دانایی در احکام دین، شکیبایی در مصیبت ها و خصلت سوم که مد نظر است، اندازه گیری خوب در معیشت است.

امید به خدا و باز شدن درهای رحمت الهی

خدایا من گناه دارم اگر تو مرا بیامرزی تو آقا هستی و اگر من را عذاب بکنی من اهل عذاب هستم. او حق را به خدا نسبت داد و بدی را به خودش نسبت داد. به تعبیری این همان ذکر یونسیه است: لااله الاانت سبحانک انی کنت من الظالمین. یک وقت همه ی امکانات فراهم است و ما دل مان به اینها خوش است. اما یک وقت همه ی درها بسته شده است و ما نه پول و نه پارتی داریم، در این هنگام ما باید چکار کنیم؟

بهترین هدیه الهی برای انسان

در مورد ارزش گذاری نعمت هایی که در اختیار انسان است این سوال مطرح می‌شود که کدام یک از جایگاه برتری برخوردار می‌باشند؟

تقرب الهی و قرب معنوی در مناجات شعبانیه

انسان بر خلاف همه موجودات جهان آفرینش، دو بُعدی است: نخست بُعد حیوانی او که از این جهت یعنی از جهت تغذیه، زیست، تناسل، تکثیر نوع و... با سایر موجودات زنده مشترکات زیادی دارد. اما بُعد ثانوی او که همان خصوصیت منحصر به فرد اوست و از جهت قوای دماغی و حالات روحی و ویژگی های نفسانی با سایر موجودات زنده متفاوت است و این خود محور اصلی تمایز او از دیگر جانداران می باشد.

هدیه الهی

در پانزدهم رمضان سال دوم و یا سوم هجرت خداوند سبحان بالاترین هدیه خویش را به بیت نبوت وامامت اهدا کرد.

زمان مشلات چه کنیم که از رحمت خدا ناامید نشویم؟

ناامیدی از رحمت خدا یعنی چه؟ یعنی خدایا تو دیگر نمی‌توانی ما را اداره کنی. در مدیریت رزق و روزی این مخلوقات مانده‌ای؛ می گویی چرا؟ نشانه‌اش این‌همه کم و کاستی!

هدیه الهی

در پانزدهم رمضان سال دوم و یا سوم هجرت خداوند سبحان بالاترین هدیه خویش را به بیت نبوت وامامت اهدا کرد.

درهای رحمت بی انتها

اگر كسى بتواند در روز عرفه خود را به «عرفات» یا به كربلا برساند، بهترین مكانها را براى دعا انتخاب كرده است. و گویا این روز مختص به دعاست.

ضیافت الهی

در فرهنگ اسلامی، رمضان این ماه ضیافت الهی؛ آغاز ماه های سال بوده(1) امام صادق علیه السلام می فرماید: «اِذا سَلُمَ شَهرُ رمضانَ سَلُمتِ السّنَةُ»، قال علیه السلام : «و رأس السّنة شهرُ رمضانَ.»(2) سلامت «سال» در گرو سلامت آن است. اگر این ماه انسان مواجه با آفت شود، تمام سال دچار آسیب خواهد شد.

نگاهی به مضامین اخلاقی دعای عرفه

یکی از دعاهای معروف، دعای عرفه است. این دعا که از امام حسین علیه السلام برای ما به یادگار مانده، سرشار از مضامین اخلاقی است. در واقع سیدالشهدا علیه السلام در ساختار دعای عرفه، بسیاری از آموزه های اخلاقی را نیز آموزش داده است.

بهار، جلوه زیبای خداوند

با رسیدن بهار، طبیعت ردای سبز بر تن می کند. چکاوک ها، هزار دستان و قمریان، نغمه ها و سرودهای فرح بخش و تازه سرمی دهند و انسان ها را به مهرورزی، گره گشایی و هم گرایی فرا می خوانند. بهار، پیام آور عشق و رویش است و موسم سرور و آشتی و به همین خاطر است که خواستنی است و با آمدنش دل ها سرشار از سرور و جان ها معرفت می یابد.

هدیه الهی

در پانزدهم رمضان سال دوم و یا سوم هجرت خداوند سبحان بالاترین هدیه خویش را به بیت نبوت وامامت اهدا کرد.

کارهایی که نباید با گوشی هوشمند خود بکنید!

اگر مایلید گوشی هوشمند محبوب شما،‌عمر بیشتری داشته باشد این مقاله را بخوانید!

حق با شماست

چشم‌هایشان را بسته‌اند بر طلوع خورشید؛ زبان منطق و استدلال را در نمی‌یابند، دعوتشان کن به مباهله تا بدانند زمین بر مدار تو می‌چرخد؛ تا بدانند که درختان و سنگریزه‌ها شهادت خواهند داد به حقانیت تو. دعوی تو شک بر نمی‌دارد.

مناجات با صاحب عزا

بوی سیبِ حرم از سمتِ سحر می آید قطعِ این فاصله از دستِ تو بر می آید

دیدار با خورشید در انتهای شب

روزهای پایانی مبارزات بود و خیلی ها بوی اسپند پیروزی را نزدیک تر از همیشه استشمام می کردند. همه ی یاران تأثیرگذار امام در پایتخت بودند اما جای یکی خالی بود. آیت الله خامنه ای که دهه ی چهل و پنجاه را در سراسر ایران مبارزه کرده بود و شرق و غرب میهن، سخنرانی ها، زندان ها و تبعیدهایش را دیده بود، حالا باید به تهران می آمد. هرچند «مشهد» کم از سایر شهرها نداشت و نهضت در آنجا هم گلاویز با مأموران طاغوت بود، اما فرمانی از امام رسیده بود. پس از چندین پیام و چندین انکار، پیام آخر صریح تر بود: «نیامدنت به تهران مخالفت با امر امام است.»

هدیه با برکت

سکوت، فضای اتاق را در برمی گیرد; همه چشم ها به دهان تو دوخته شده است . صدایت به لرزه می افتد:

چت کردن با نامحرم در فضای مجازی چه حکمی دارد؟

حکم شرعی گفتگو با نامحرم در اینترنت و فضای مجازی را بر اساس استفتائات مراجع عظام تقلید در این مقاله بخوانید.

تقرب به خداوند با دعا و نیایش

اسلام راه‌های فراوانی را برای تقرّب بنده به خدا مقرر کرده است. اوّل راه علمی است که فرمود: «طَلَبُ العِلمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ؛ طلب علم بر هر مسلمانی لازم است».

جنگ با خدا

ذات اقدس الهی در قرآن كریم فرمود: هیچ كس گناه نمی‌كند مگر اینكه با یك شرك مرموز و مستور و شرك خفیّ همراه است ﴿وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِكُونَ﴾

مرگِ با عزّت یا زندگیِ با ذلّت؟

مگر نمى‌بینید كه بر پایه حق، رفتار نمى‌شود و از باطل، اجتناب نمى‌گردد؟ حقّا كه مؤمن باید در این شرایط به دیدار خداوند راغب باشد كه به نظر من، باید شهادت را به جاى مرگ طبیعى برگزید؛ نه زندگى با ستمگران را كه مایه رنج است

آشتی با خدا

هرکدام از ماههای خدا خصوصیتی دارند که شاید ماه دیگری نداشته باشد؛ اعمال خاصی که برای هرکدام ذکر شده، دلیل این ادعاست. مثلاً برای سه ماه رجب و شعبان و رمضان بیشترین دعاها، زیارت ها و اعمال عبادیِ مستحب و واجب وارد شده است.

رعایت عفاف در نگاه به نامحرم

قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَزْكَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ

نکاتی درباره ی شب قدر

شب قدر از دو جهت برای ما گرامی است. و ما هم غیر از این دو عنصر محوری چیزی نداریم، و این شب می تواند جامع آن دو عنصر محوری باشد. یکی جریان «قرآن» است و دیگری جریان «عترت».

رابطة شب قدر با حجت زمان و امام عصر، ارواحنافداه

خداوند متعال در چهارمین آیة سورة مبارکة قدر می فرماید:

امام حسین(ع) و رابطه با همسرش

به طور کلی، زنان از سوی دو گروه مورد تحقیر قرار گرفته اند؛ یکی کسانی که زن را تنها ابزار شهوترانی گرفته و فراتر از آن، برای وی ارزشی قایل نیستند و دیگر، کسانی که از سر تقدس، نزدیک شدن به زن را، باعث پلیدی خود شمرده، به همین دلیل در پرهیز از زن، سخن فراوان گفته اند.

مبارزه با کج روی های سیاسی

امام باقر(ع) در ماه محرم سال 95 هجری، عهده دار مقام امامت شد و این مصادف بود با حکمرانی آل مروان. آنان مسلمانان را مجبور می کردند که آنان را جانشین رسول خدا بشمارند و افرادی را که منتهای رذالت و فرومایگی در پلید ترین منکرات غوطه می خوردند، خلیفه الهی بنامند. امام باقر(ع) از چنین وضع آشفته ای رنج می برد.

چرا امام جواد(ع) با دختر مامون ازدواج کرد؟

امام جواد علیه السلام همچون حضرت یحیی و حضرت عیسی علیه السلام که در کودکی به مقام نبوت رسیدند، در سن هشت سالگی حکمت الهی و مقام امامت را دریافت کردند. مدت امامت امام ایشان حدود 17 سال طول کشید؛ دورانی پر از سختی و دشواری برای حضرت و برکت و رحمت مداوم برای شیعیان آن حضرت. امام جواد علیه السلام در سن هشت سالگی و پس از شهادت امام رضا علیه السلام به امامت رسیدند، ناگزیر به ازدواج با دختر مأمون عباسی شدند و در نهایت اوج جوانی و در سن 25 سالگی به دست همان دختر به شهادت رسیدند. در گفتگویی که با حجت الاسلام والمسلمین محمود ریاضت انجام داده ایم، زندگی دشوار و پربرکت امام جواد علیه السلام را مرور کرده ایم.

مکر با خدا

نفاق از پدیده های شوم و خطرناک جوامع انسانی، بویژه جوامع اسلامی است که میتواند بر اثر کوچکترین غفلت، زمینه تحقق توطئههای دشمنان را برای نابودی آن جوامع فراهم سازد. خداوند تبارک و تعالی در آیات فراوانی در قرآن مجید خطر منافقین را گوشزد نموده و ضمن کوبیدن شخصیت آنها سخت تحقیرشان کرده و رسوایشان ساخته است تا در جامعه جرأت خودنمایی نداشته باشند