فرصت دعا و نیایش در دهه ذی الحجه
برچسپ ها: دعا ، و ، فرصت ، ده اول ، ذی الخحه ، نیایشماه
ماه ذی الحجه دوازدهمین و آخرین ماه سال هجری قمری است و همچنین ماه حج است و بسیار پربرکت. بزرگان دین هنگامی که این ماه وارد می شد، اهمیت ویژه ای به عبادت در آن می دادند، مخصوصاً در دهه اول این ماه. در بعضی از روایات آمده است، شب های ده گانه ای که قرآن در سوره «والفجر و لیال عشر» به آن سوگند یاد کرده است، شب های دهه اول این ماه شریف است و این سوگند به خاطر عظمت آن است. به همین مناسبت سخنرانی اساتید اخلاق درباره فضیلت و جایگاه دهه اول ذی الحجه در ادامه می آید. روزگاری که شهروندان تهرانی در پای منبر این سخنان را با گوش جان شنیده اند:
مرحوم آیت الله حق شناس: سحر دهه ذی الحجه بلند شو، نمی میری!/ برترین عمل این دهه
این استاد فقید اخلاق درباره سحرخیزی در دهه اول ماه ذی الحجه این گونه می گوید: وقت سحر بلند شو، نمی میری! وقت سحر، مخصوصاً در این دهه ذی الحجه، بلند شو، نمی میری! پروردگار درد را به واسطه بیداری سحر از بدن شما جدا می کند و دنیا و آخرت شما را آباد می کند. دهه ذی الحجه را مغتنم بشمار. صدقه دادن در این دهه مثل این است که پولی به پیغمبر (ص) بدهی تا برای شما انفاق فرماید. هر عملی در این دهه رشد می کند. رسول اکرم (ص) فرمودند: که عمل صالح در دهه اول ذی الحجه از سایر ایام محبوب تر است. این یک خصوصیتی است که صاحب شرع به ما توصیه کرده است.
مرحوم آیت الله خوشوقت: اعمال این دهه ذی الحجه مخصوص خداست
آیت الله خوشوقت در پاسخ به این سؤال که چرا خداوند به دهه ذی الحجه قسم خورده است؟ ابراز می دارد: یک چیزهایی در عرف مردم با اهمیت و ارزشمند است که معمولاً برای اثبات مسأله ای به آن ها هم قسم می خورند. گاهی هم در آن چیز عرف مطرح نیست. برای اولین بار، بزرگی به یک چیزی قسم می خورد بعد آن چیز کسب بزرگی می کند و دیگران هم دنبالش می روند.
در جاهلیت دهه ذی الحجه ای نبود، شفع و وتری نبود تا مردم قسم بخورند، به چیزهای دیگر قسم می خوردند. اما همین که قرآن کریم این آیات را نازل کرد و به آن ها قسم خورد، در نظر عده زیادی این ها ارزشمند شدند. معلوم می شود که این شفع و وتر یک چیزی هست که خدا قسم خورده است. یا طلوع فجر یک چیزی است که خدا قسم خورده است، دارای اهمیت است، یا دهه ذی الحجه یک چیزی در آن است که این دهه را دارای اهمیت کرده است. این ها کم کم معلوم می شود.
اما قسم به دهه ذی الحجه، دهه ذی الحجه همین است که ما در آن هستیم. دهه ذی الحجه ارزشش منحصر به این است که کارهایی که در آن وارد شده است مخصوص خداست. اعمال حج مخصوص خداست، وسایط هدایت (معصومین) هم خودشان حج می رفتند. آن ها هم با رفتنشان مردم را به این عمل کمک می کردند. این عمل صرفاً خدایی است و ارتباط با بشر، با پیغمبر مقدسی، با امام معصومی ندارد، فقط با خداست، حجاج مُحرم می شوند و لبیک می گویند و طرف کارهایی که مشعر بر خداست می روند. طواف مال خداست، نماز مال خداست، رمی جمرات، منظور اطاعت فرمان خداست تا تمام شود.
این دهه ذی الحجه اعمالش مخصوص به خداست. اما جاهای دیگر وسایط هم در کار هستند، چون مردم بدون واسطه نمی توانند مستقیم به سوی خدا بروند. لذا در غیر دهه ذی الحجه زیاد دعا کردن برای وسایط ملاحظه شده است زیرا مردم هر چه ارتباطشان با وسایط وثیق تر و محکم تر باشد وسایط راحت تر می توانند آن ها را طرف خدا بفرستند. از این جهت سفارش شده است. اما در دهه ذی الحجه دیگر وسایط مطرح نیست، خود وسایط هم حج می رفتند. امام صادق (ع) هر سال با عائله می رفتند. تنها نه، چون جمعیت کم بود، خدا دوست دارد در مشاعر و مواقف جمعیت زیاد باشند. لذا امام سجاد (ع) از این غلام سیاه های ارزان زیاد می خریدند و قبل از حج اعمال را یادشان می دادند بعد آن جاها می بردند، بعد اعمال که تمام می شد به آن ها سرمایه می دادند و آزادشان می کردند. غرض این است که خدا دوست دارد آنجا شلوغ شود، اگر خلوت شود خوب نیست. مشاهد مشرفه هم همین جور است، خدا دوست دارد آن جا شلوغ شود، مردم زیاد بروند، هر چه مردم بیشتر بروند بیشتر استفاده می کنند.
لذا تمام این برنامه حج مربوط به خداست، حتی وسایط هم باید بروند، پیغمبراکرم (ص) می رفت، حضرات معصومین (ع) پای پیاده می رفتند تا مردم بفهمند که مهم است، لذا قابل قسم است، در این وسط اعمالی که انجام می گیرد مال خداست، اهمیت زیادی دارد.... لذا هم دستور نسبت به انجام این ها با اهمیت صادر شده و هم مردم برایش اهمیت قائل هستند. برای کسانی که موفق هستند با دید دیگری نگاه می کنند تا آن هایی که موفق نیستند، این ها همه اش اعمالی است که مربوط به خداست و اخلاص در آن شرط است و وسایط در آن نیست. از این جهت اهمیت زیادی دارد، چون برنامه اصلی این است که مردم با خدا آشنا شوند. جایگاه اهمیت دهه اول ذی الحجه به روایت مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی
مرحوم آیتالله مجتبی تهرانی: این دهه، دهه ذکر است
در آیه شریفه دارد« وَاذْکُرُوا اللَّهَ فِی أَیَّامٍ مَعْدُودَاتٍ»؛ شما به یاد خدا و ذکر خدا باشید در ایام معدودات؛ که در روایات دارد که مراد، دهه اول ذیحجه است که در آن سفارش شده نسبت به ذکر «وَاذْکُرُوا اللَّهَ فِی أَیَّامٍ مَعْدُودَاتٍ». در این ۱۰ روز اول ماه ذی الحجه خیلی سفارش شده است. لذا دعاهایی که وارد شده همه اش جنبه توحیدی دارد. همه بیانگر اظهار توحید است. دعاها «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ اللَّیَالِی وَ الدُّهُورِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ أَمْوَاجِ الْبُحُور»، سقف هم نمی خواهد بگذاری ذکر است ذکر«لااله الاالله» بالاترین ذکر است؛ ذکر توحیدی است.
جایگاه ذکر در ماه حاجیان
این دهه، دهه ذکر است. بخوانید این دعاها را، در این دهه این طور سفارش شده است. حتی ما در روایات داریم در فضیلت این دهه به خصوص نسبت به اعمال صالحه که در این یک بحثی هم است. حتی اهل معرفت دارند که چطور ما جمع کنیم بین روایاتی که در فضیلت این دهه در ماه ذیحجه و فضیلت ماه مبارک رمضان چه کنیم؟ این بالاتر است یا آن بالاتر است. یک بحث هایی هم کرده اند وارد بحث نمی شوم. گاهی می گویند که این دهه افضل از ماه مبارک رمضان است؛ حالا من اشاره کنم شما درباره روز عرفه شنیده اید؛ می گویند در ماه مبارک رمضان اگر آمرزیده نشدید «إِلَّا أَنْ یشْهَدَ عَرَفَهَ»، بعضی ها گفته اند که خود روز عرفه خصوصیت دارد و زمین عرفات زمان و مکان این ها را دارد، نمی خواهم وارد بحث های فقهی شوم، می خواهم این را عرض کنم که حتی کار به اینجا هم رسیده، نسبت به این دهه که بالاست. می خواستم بگویم غفلت نکنید از این دعاها نسبت به این ایام.
اعمال نخستین روز ماه ذی الحجه
روز اول ذی الحجه روز ترویه است، اولین روزی که حضرت ابراهیم (ع) در خواب دید که فرزندش را قربانی می کند و آن روز را تماماً در اندیشه (ترویه) بود که آیا این رویای صادقه بوده یا خیر؟
ـ روزه: در روایتی از امام موسی بن جعفر (ع) نقل شده است که هر کس روز اول ماه ذی الحجه را روزه بگیرد، خداوند برای وی پاداش عظیمی را می نویسد.
ـ غسل
ـ نماز: شیخ طوسی بیان کرده است: مستحب است در این روز، نماز حضرت فاطمه (س) را بخواند و این نماز چهار رکعت است (هر دو رکعت به یک سلام) و همانند نماز حضرت امیرالمؤمنین (ع) است؛ در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و ۵۰ مرتبه سوره «توحید» را بخواند و بعد از سلام تسبیح حضرت فاطمه (س) را بگوید، آنگاه این دعا را بخواند: «سبحان ذی العز الشامخ المنیف، سبحان ذی الجلال الباذخ العظیم، سبحان ذی الملک الفاخر القدیم، سبحان من یری اثر النمله فی الصفا، سبحان من یری وقع الطیر فی الهواء، سبحان من هو هکذا و لا هکذا غیره». همچنین نقل شده است که نیم ساعت قبل از ظهر، دو رکعت نماز بگذارد و در هر رکعت، یک مرتبه سوره «حمد» و ۱۰ مرتبه سوره «توحید» و ۱۰ مرتبه «آیة الکرسی» و ۱۰ مرتبه سوره «قدر» را بخواند.
ـ در هر روز از دهه پنج دعایی را که حضرت جبرئیل برای حضرت عیسی (ع) از جانب حق تعالی هدیه آورده را بخواند و آن پنج دعا این است:
ـ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ
ـ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ أَحَداً صَمَداً لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لاَ وَلَداً
ـ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ أَحَداً صَمَداً لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ
ـ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لاَ یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ
ـ حَسْبِیَ اللَّهُ وَ کَفَی سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَیْسَ وَرَاءَ اللَّهِ مُنْتَهَی أَشْهَدُ لِلَّهِ بِمَا دَعَا وَ أَنَّهُ بَرِی ءٌ مِمَّنْ تَبَرَّأَ وَ أَنَّ لِلَّهِ الْآخِرَةَ وَ الْأُولَی
برخی اعمال مشترک دهه اول ذی الحجه
امام صادق (ع) می فرماید: پدرم حضرت امام باقر (ع) به من فرمود: پسرم! در دهه نخست از ماه ذی الحجه، هر شب میان نماز مغرب و عشا این دو رکعت نماز را ترک مکن: در هر رکعت بعد از «حمد»، یک مرتبه «توحید» و آیه «وَ وَاعَدْنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً وَ قَالَ مُوسَی لِأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ» را بخوان، اگر چنین کنی، در ثواب حاجیان و اعمال حج آن ها شریک می شوی. همچنین در روایتی از امام موسی کاظم (ع) نقل شده است که هر کس ۹ روز اول ذی الحجه را روزه بدارد، خداوند ثواب روزه تمام عمر را برای او می نویسد.