نیایش / قسمت هایی از مناجات شعبانیه
برچسپ ها: دعا ، شعبان ، نیایش ، مناجات
سزاوار لطف بی پایان
خدایا، آن دم که تو را ندا می کنم، صدایم را بشنو و چون تو را می خوانم، پاسخم ده و چون با تو راز می گویم، مرا دریاب که به سوی تو گریخته ام و پیش روی تو ایستاده ام. پریشان و گریان و امیدوار، چشم امید به سوی تو دوخته ام، به سوی تو که از درونم آگاهی و از راز دلم با خبری. خدایا، اگر من لایق رحمت تو نیستم، ولی تو سزاوار لطف و کَرَم بی پایانی[؛ پس مرا از لطف و کَرَمت بی نصیب مساز، ای مهربان ترین].
پناه بی پناهی
خدایا، آن که به تو شهرت یابد، هرگز بی نام و نشان نگردد. آن که به تو پناه آوَرَد، هرگز خوار و زبون نماند و آن که تو به او روکُنی، بنده دیگری نشود. خدایا، آن که رو به سوی تو کند، نور یابد و آن که به تو پناه آورد، پناه جوید. رحیما، من به درگاهت پناه آورده ام؛ پس ای مهربان، امیدم را ناامید مکن و از لطف و رأفتت محرومم مدار.
تو را می خوانم
خدایا، اگر گناهانم مرا نزد تو خوار گردانیده، تو به خاطر حُسن اعتمادم به تو از من درگذر. مهربانا، اگر عصیانم مرا از لطف و کرمت دور داشته، یقینم به تو، کَرَم و عطوفت تو را دریادم زنده می دارد. لطیفا، اگر خواب غفلت مرا از دیدار تو با زمی دارد، ایمان به مهر و بخشش ات بیدارم می دارد. خدایا، اگر عِقاب تو مرا به دوزخ می خوانَد، ثواب بی پایانت مرا به سوی بهشت دعوت می کند، پس ای مهربانْ تو را می خوانم، از تو می خواهم، به درگاه تو ناله سر می دهم و رو به سوی تو می کنم. خدایا، از آنانم قرار ده که همواره در یاد تواند، هرگز عهد تو را نمی شکنند و شکر تو را لحظه ای از یاد نمی برند.
تسلای تنهایی ما
خدایا، در سال های دفاع و شهادت، فراق لاله های پرپر شده، سینه مان را گداخت. هر روز صدها لاله خونین، صدها کبوتر بال گشوده، صدها شهید در خون خفته برای دفاع از دین تو، برای پاسداری از میهن اسلامی، برای حراست از ارزش های اسلامی به آسمان ها هجرت کردند و اینک ما مانده ایم و داغ هزاران عزیز سفر کرده. ما مانده ایم و بار سنگین رسالت شهیدان. ما مانده ایم و پاسداری از خون بر زمین ریخته آنان. عزیزا، به یاری و مَدَدَت، تسلای تنهایی مان باش. از صبر بی پایانت بر درون سوخته مان فرو ریز و در انجام آن رسالت خطیر و در پاسداری از ارمغان آن خون های پاک، پیروزمان دار.
در مسیر آموختن
خدایا، تو را سپاس که مرا آفریدی و قدرت تفکرم بخشیدی، تو را سپاس که مرا علم آموختی و خانه درونم را به نور آموختن روشن فرمودی. در این آغاز روشن، ای خدای مهربان من، با تکیه بر تو، با امید به یاری تو و در راه رضای تو، پا در مسیر آموختن می نهم و با یاد و نام تو آغاز می کنم تا در لحظه لحظه آموختنم، همراهم باشی و یاری ام کنی. خدایا، مرا از علمی مفید و صحیح بهره مند کن تابدان در راه خشنودی تو و کمک به خلق تو بکوشم. مرا از اوهام و تاریکی های جهالت و غفلت رها ساز تا با دیده ای بینا سوی تو آیم. خدایا، گام هایم را در راه آموختن علم استوار و محکم دار و با این گام های استوارْ در راه مستقیم دین، هشیارانه و آگاهانه راهروم بگردان.
بخوان به نام پروردگارت
رسولت را فرمودی «بخوان»، «بخوان به نام پروردگارت که آفرید» «و به انسان آن چه را نمی دانست آموخت» و من در خجسته روز بعثت آن رسول آسمانی و به پیروی از او تو را می خوانم. به نام تو می خوانم و در راه آموختن که افتخار خلقت انسان است، گام برمی دارم. خدایا، ای داناترینِ دانایان، یاری ام کن که آموختنم در راه رضای تو باشد. از آن چه نور و هدایت است به من بیاموز و از آموختن آن چه به گمراهی ام می کشاند، دورم دار. ای با خبر از نهان من، مددم رسان تا آن چه از علم مفید آموخته ام، در راه خشنودی تو به کار گیرم و با دو بال علم و عمل به سوی وادی کمال پر گشایم.
(دعای آن حضرت در روز عرفه)
رشته بی پایان احسان
خدایا، چه یافت آن که تو را گم کرد و چه گم کرد آن که تو را یافت؟ آن که جز تو به دیگری رو کرد، در خسران فرو رفت و آن که از تو روی گردانید، زیان دید. چگونه به غیر تو چشم امید بدوزم که رشته احسان تو هرگز پاره نخواهد شد و چگونه از غیر تو چیزی بخواهم که لطف و عطا، شیوه همیشگی توست. خدایا، مرا به رحمت و مهرت بخواه تا به تو رسم و به احسان و لطفت به سوی خود بکشان تا با همه وجودْ به سوی تو رو کنم.
در کوی وصل
خدایا، اینْ خواری من که بر تو آشکار است و اینْ پریشان حالی ام که بر تو پوشیده نیست. از تو ای مهربان وصل تو را می خواهم؛ پس مرا به نور خود به کوی وصلت هدایت کن و به صدق و خلوص دربندگی ات پایدارم گردان. ای خدا، مرا از گنجینه علمت بیاموز و در حصار امنت محفوظم دار. ای مهربان، گاهِ اضطرار و پریشانی یاورم باش، از خواریِ نَفْسم رهایم کن و از پلیدی شرک و تردید پاکم دار. خدایا، پیش از آن که مرگم فرا رسد، ازتو یاری می خواهم؛ پس یاری ام کن. بر تو توکل می کنم؛ پس مرا وامگذار. به تو امید می بندم؛ ناامیدم مکن. به لطفت چشم می دوزم؛ محرومم مساز و به درگاه کَرَمت پا می نهم؛ مرا از درگاهت مران ای مهربان.
(دعای آن حضرت در طلب پرده پوشی)
پوشاننده عیوب
خدایا، بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست و فرش کرامتت را برایم بگستران، در کوچه های مهربانی ات روانم دار و در بهشتت جایم ده. دست رد بر سینه ام منه و به ناامیدی و حرمانم مکش. بر کردار بدم سخت مگیر و عقابم مکن. رازم را پنهان دار و نهانم را آشکار مکن. عملم را به ترازوی عدلت مسنج و درونم را در دیدگان مردم هویدا مساز. آن چه مایه رسوایی من است، بر پرده عیب پوشی ات بپوشان. مرا به خشنودی ات پایه ای بلند ببخش و در زمره رستگاران قرارم ده.
طلب آمرزش (دعای آن حضرت در روز عرفه)
خدایا، فرمانم دادی، اطاعت نکردم. زنهارم فرمودی، نپذیرفتم. از گناهم نهی کردی و بدان دست آلودم، امّا نه از سر دشمنیِ تو که از سر خواهش دلْ که به وعده عذابت معترف بودم و به عفو تو امیدوار و به گذشت تو دل گرم. اکنون من در حضور توام؛ خوار و سرافکنده، پریشان و ترسان، زبان به گناه خود گشوده و بارِ آن را بر دوش گرفته. به عفو تو پناه آورده ام و به بخشش ات چشم دوخته ام؛ پس چنان که بندگان گنهکارت را از رحمت خود فرو می باری، بر من نیز از مهر و رحمتت ببار و چندان که پناه جویان را از بخشش ات سیراب می کنی، مرا نیز سیراب کن و به آمرزش خود برمن منّت نه.
حافظان حریم میهن اسلامی
خداوندا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرزهای کشور مسلمانان را به عزّت خود در امان دار؛ حافظان آن را به نیروی خود تقویت فرما؛ از داراییِ خودْ عطای فراوان به آنان ببخش؛ شماره ایشان را بسیار گردان؛ سلاحشان را برّان ساز؛ حوزه نگاهبانی شان را حراست کن؛ جایگاهشان را در امان دار؛ میانشان الفت جاری ساز و به یاری خودْ آنان را قوّت بخش؛ به شکیبایی مددشان رسان و چاره سازی به ایشان بیاموز.
به امید بشارت وصل
خدایا، آتش حسرت بر جان و چشم به راه مانده ایم. رنجوریم و درمانده، با گَرد یتیمی بر سر و اندوه فراق در دل، تو را می خوانیم به امید فرجی، گشایشی تا مژده وصل دهی و چشم مان را به دیدار مولود آسمانی ماه شعبان، تنها یاور مستضعفان و درماندگان، خورشید تابنده آسمان ولایت، مهدی موعود روشن کنی. خدایا، در فقدان پیامبر سوختیم. در حرمان لحظه ای دیدار امامان گداختیم و هر بار به این تسلا ماندیم که او می آید و مرهم زخم دلمان می شود. رحیما، مهربانا، پس کجاست آن تسلای دل ها، آن مرهم دردها، آن چراغ روشن هدایت و آن کشتی نجات است؟ عزیزا، دردمند و از سر سوز تو را می خوانیم که او را مژده ظهور و ما را بشارت وصل عنایت فرمایی.
انتظار راستین (نیمه شعبان)
هر دم، دم از عشق و انتظار می زنیم و هر لحظه، اشک حسرت می ریزیم و آه فراق سر می دهیم؛ امّا گاهْ غرق در دریای انتظار، از زلال شفابخش آن غافل می مانیم و دل به تصویر مجازی دنیاخوش می کنیم. خدایا، رحیما، عطش درونمان را در انتظار آمدن موعود فزونی بخش. یاری مان کن تا چون منتظری راستینْ خانه دل بیاراییم و مهیّا شویم. مددمان کن تا عاشق راستین آن خورشید هدایت باشیم. چنان کن که انتظار، چون او بودن را در ما جاری و ما را در دل به او نزدیک و نزدیک تر کند. لطیفا، به دیدارش بر ما منّت نِه و به رضایتش، به سعادتمان برسان.