چرا باید دعا کنیم؟
برچسپ ها: دعا ، چرا ، عرفه ، بخوانیم
سوال
چرا ما بايد دعا كنيم؟! از كجا مىتوانيم به مستند بودن كتابهاى دعا مطمئن شويم؟
پاسخ
در ابتدا بايد دانست كه دعا در لغت به معنى «خواندن»[i] درخواست انجام كار[ii] و حاجت خواستن است.[iii] اما در اصطلاح دينى به معناى روى آوردن به خداوند متعال و درخواست از او با حالت خضوع مىباشد.[iv] به بيان ديگر دعا از ديدگاه شرع گفت و گو كردن با حق تعالى به نحو بيان توحيد و ثناى الهى يا درخواست بخشش و رحمت از او يا طلب بهره دنيايى است.[v] خداوند از طريق وحى، الهام و اشراق با انسان رابطه برقرار مىكند و آدمى از طريق نيايش و دعا به خداوند تقرب مىجويد.[vi]
دعا از اساسىترين نيازهاى روحى است كه روانشناسان نيز آن را تأييد نمودهاند.[vii] از اين رو، اسلام كه بر پايه فطرت بنا شده و آموزههاى آن فطرى است، بر اين مهم تأكيد فراوان كرده است. در موارد متعددى آيات قرآن به مطلوب بودن دعا توجه نموده و آن را همپايه عبادت تلقى كرده است.[viii] خواندن خدا با خلوص نيت[ix] خداى خويش را با گريه، زارى و در خلوت طلبيدن[x]، او را با ياد كردن نامهاى نيك خواندن[xi] كمترين مواردى است كه قرآن به ضرورت و اهميت دعا اشاره نموده است. علاوه بر آن كه در 47 مورد آيات قرآنى به صورت دعا آمده است.[xii] روايات نيز با تأسى به آيات قرآنى بر اين مهم تأكيد كرده است، جوهر و جان عبادت بودن[xiii] محبوبترين اعمال نزد خداوند[xiv]، سلاح اولياء[xv]، سپر مؤمن[xvi]، كليد پيروزى و رستگارى[xvii]، بهترين وسيله براى تقرب به خداوند، كوشش در دعا كردن در زمانهاى گوناگون و ...[xviii].
اى اخى دست از دعا كردن مدار
با اجابت يا رد اويت چه كار؟[xix]
اهميت، ضرورت و جايگاه دعا در زندگى فردى و اجتماعى، آداب دعا، شرايط دعا، موانع استجابت دعا، شيوههاى دعا، گونههاى دعا و ... عناوينى است كه در كتب روايى بدان پرداخته شده است.[xx]
انواع دعا
در يك نگاه كلى دعا به مأثور و غيرمأثور و يا منقول و غيرمنقول تقسيم مىشود؛ دعاى منقول يا ماثور، دعاهايى است كه از زبان معصوم عليه السلام صادر شده است و ديگران به تبعيت از آنان، مضامينى را هم زبان با معصوم زمزمه مىكنند، دعاى غيرمنقول يا غيرمأثور دعاهايى است كه بر زبان غيرمعصوم جارى است كه بسته به ميزان معرفت، ارادت و ابراز احساسات و تعيين موضع نسبت به خداوند متعال از سوى داعى متفاوت خواهد بود.[xxi] دعاهاى مأثور و منقول نيز از يك نگاه كلان به دعاى واقعى و دعاى تعليمى قابل تفكيك و تقسيم است. در دعاهاى واقعى معصومان عليهم السلام مىخواهند تنها خدا بشنود؛ اما دعاهاى تعليمى براى آن است كه پيروان اسلام بشنوند و با وظايف خويش آشنا گردند.
به بيان ديگر دعاهاى تعليمى منقول نه تنها كيفيت اظهار ارادت و چگونگى با خدا را مىآموزد بلكه متنى است براى شناخت و آگاهى از
منزلت خداوند متعال و معصومان و وظايف ما به عنوان پيروان اسلام [در اين خصوص در بخشهاى ديگر بيشتر سخن خواهيم گفت] به دليل جايگاه ويژه دعاهاى تعليمى مىتوان دعا در سنت را به عنوان يكى از منابع مهم دينشناسى تلقى كرد.
پيشينه دعا
از آنجا كه دعا پديدهاى فطرى است قدمتى به بلنداى حيات بشرى دارد و از اين رو از سوى تمام پيامبران و اديان آسمانى وجود داشته است، اما در اسلام دعا از خود قرآن آغاز شده و با ادعيه رسول خدا توسعه مىيابد.
اهلسنت در باب دعا تا همين اندازه اكتفا مىكند؛ اما در ميان شيعه، ائمه عليهم السلام دعاهاى بيشمارى را با الهام از قران و سيره نبوى براى ما به يادگار گذاشتهاند. نخستين مرحله در شيعه، دعاهاى رسيده از مولى الموحدين علىبن ابيطالب عليه السلام است! در اين ميان دعاى كميل و مناجات شعبانيه از وى مشهورتر است ولى دعاهاى منقول از ايشان در گذشته به طور پراكنده در كتابهاى دعا از جمله: مصباحالمتهجد، اقبالالاعمال، بلدالامين، فلاحالسائل ثبت شده است[xxii].
امامان ديگر نيز در مراحل بعد، ادامه دهنده اين حركت عارفانه بودهاند و ادعيه رسيده از آنان مانند دعاى عرفه، ادعيه صحيفه سجاديه، زيارت جامعه كبيره و ساير دعاها و زيارات كه برخى از آن در كتاب مفاتيح الجنان در اختيار عموم قرار گرفته است.[xxiii] از زمان امامان معصوم عليهم السلام، اصحاب آن بزرگواران در پى گرفتن ادعيه امامان بودهاند. آنان از آن حضرت درخواست دعا كرده و دعاهايى را كه به آنها تعليم داده مىشد، مىنگاشتند.[xxiv] اما تدوين جدى كتاب دعا و زيارت پس از عصر غيبت آغاز شد و آثارى چون كتاب الدعا از كلينى، كاملالزيارات از ابن قولويه، كتاب الدعا و الزيارات از شيخصدوق، كتاب المزار از شيخ مفيد، مصباح المتهجد از شيخ طوسى و روضةالعابدين از كراجكى كه همگى اين بزرگواران متعلق به قرن سوم تا قرن پنجم مىباشند، تدوين گشت.[xxv] سيدبن طاووس (متوفى 665 ه. ق) در قرن هفتم نهضتى علمى در احياء ادعيه و زيارات بر پا كرد.[xxvi] وى سراسر زندگى علمى خويش را وقف دعا و اخلاق كرده و تنها بخش اندكى از آن را به موضوعات ديگر از قبيل حديث، تاريخ و شرح حال اختصاص داده است. سيدبن طاووس در اين زمينه با جست و جوى كمسابقه در يك موضوع از مجموعه آنچه از ميراث مكتوب در اختيارش بوده، دعاها را استخراج كرده است. او آثار متعددى را در اين باب از خود به يادگار گذاشته است، همچون: الاقبال بالاعمال الحسنه
فيما نذكره مما يعمل مرة فى السنة، مما راسبق فى الميدان الصدق، جمال الاسبوع فى كمالالعمل المشروع، منهج الدعوات و منهج الغايات و ...[xxvii].
پس از سيدبن طاووس، ابن فهد حلى (م 841 ق) به سبك جديدى به تدوين مجدد آثار دعايى پرداخت. دو اثر مهم وى عبارتند از: البلد الامين و جنةالامان الواقية و جنة الايمان الباقيه.[xxviii]
تدوين كتاب دعا با استفاده از منابع علماى سلف از دوره صفوى تا عهد قاجار شتاب بيشترى گرفت؛ در اين دوره علاوه بر ترجمه بسيارى از متون دعايى و زيادى قرون پيشين، كتابهاى مستقلى نيز در اين موضوع نگاشته شد. كتابهايى چون ذخيرةالاعمال محمدباقر مراغى؛ رياض المؤمنين و حدائقالمتقين محمدتقى مجلسى، زادالعقبى ملامحسن كاشانى، زادالمعاد محمدباقر مجلسى، و مفتاح الفلاح شيخ بهايى، از جمله كتابهاى دعايى در اين دوره است.[xxix] در قرن معاصر چند كتاب دعا تدوين شده كه مشهورترين آنها مفتاحالجنان يا مفاتيح الجنان شيخ عباس قمى و مفتاح الجنات علامه سيدمحسن امين است. مصباح المنير آيةاللَّه مشكينى نيز با توجه به مستند كردن دعاها و ترجمه جالب و روان و نيز حروفچينى و صفحهآرايى چشمنواز از آثار برجسته دوران معاصر به شمار مىرود.
چند نكته
يكم. بيشتر كتابهاى دعا كه در ميان برادران اهلسنت تدوين شده، دعاهاى منقول از رسول خدا صلى الله عليه و آله است، قديمىترين اين آثار كتاب الادعية المروية عن الحضرة النبوية نوشته عبد الكريمبن محمد سمعانى است (م 562 ق) كه مورد استفاده ابن طاووس نيز قرار گرفته است. اما رياضالصالحين از نووى از رايجترين كتابهاى دعاى اهلسنت تاكنون به شمار مىرود كه شرحى با عنوان منهل الواردين فى شرح رياض الصالحين از صبحى صالح در آن چاپ شده است.[xxx]
دوم. برخى از صوفيان خود به ساختن دعاها و اورادى پرداختهاند كه مستند به احاديث نبوى و علوى نيست مانند مجموعالدعوات مجموعهاى از اوراد و ادعيه ساخته شده توسط سيد على همدانى، محمدبن رسامة، اويس قرنى و ... يا كتاب صلوات الخادم الى المخدوم در شرح صلوات بر چهارده معصوم نوشته فضلاللهبن روزبهانى فنجى.[xxxi]
سوم. بسيارى از دعاها و زياراتى كه در كتب انديشمندان شيعى تدوين و گردآورى شده است مستند به احاديث منقول از معصومان عليهم السلام است و در اين خصوص تلاش بر آن بوده است تا سلسله ناقلان به آن بزرگواران ختم شود.
علماى شيعه كوشش كردهاند تا دعاها و زيارات وارده از طرف معصومان را با امانتدارى به خردورزان پس از خود تحويل دهند و در اين راه زحمات و مشقتهاى فراوانى متحمل شدهاند. آنچه واضح است آنكه بسيارى از دعاها و زياراتى كه در دسترس ماست، مستند و متكى به دلايل محكم مىباشد.[xxxii]
[i] . لسان العرب، ج 14، ص 258.
[ii] . الفروق اللغوية، ص 534.
[iii] . لغت نامه دهخدا، ج 7، ص 9602.
[iv] . التحفة السنية، ص 25.
[v] . المصباح المنير، صص 17- 16؛ لسان العرب، ج 14، ص 257.
[vi] . ميناگر عشق، ص 691.
[viii] . نگا: مؤمن( 23)، آيه 60؛ كافى، ج 2، ص 467.
[ix] . غافر( 40)، آيه 14.
[x] . اعراف( 7)، آيه 55.
[xi] . همان، آيه 180.
[xii] . نگا: المصباح المنير، صص 99- 91.
[xiii] . بحارالانوار، ج 907، ص 300.
[xiv] . كافى، ج 2، ص 488.
[xv] . غررالحكم، ح 778.
[xvi] . كافى، ج 2، ص 488.
[xvii] . همان، ص 468.
[xviii] . نگا: المصباح المنير، صص 19- 18.
[xix] . مثنوى، دفتر ششم، 2344
[xx] . نگا: كافى، ج 2، كتاب الدعا؛ ميزان الحكمة، ج 3، عنوان 160.
[xxi] . نگا: ادب فناى مقربان، ص 37.
[xxii] . 1. دعاهاى امام در ستايش خداوند؛ 2. درخواستهاى امام؛ 3. دعاهاى امام در اوقات خاص؛ 4. دعاهاى امام هنگام انجام دادن كارها؛ 5. دعاها و نفرينهاى امام درباره اشخاص؛ 6. تعويذهاى قرآنى امام،( ر. ك: موحد ابطحى اصفهانى، سيد محمد باقر، الصحيفة العلوية).
[xxiii] . فرهنگ سخنان امام حسين عليه السلام، صص 183- 176.
[xxiv] . تاريخ الطبرى، ج 15، صLXXXVII ؛ رجال الطوسى، ص 507.
[xxv] . الذريّعة، ج 8، ص 174.
[xxvi] . همان، ج 2، ص 265.
[xxvii] . مقالات تاريخى، ج 1، صص 379- 376.
[xxviii] . نگا: همان، صص 382- 379.
[xxix] . نگا: همان، صص 390- 382.
[xxx] . نگا: همان، صص 393- 391.
[xxxi] . نگا: همان، ص 393.
[xxxii] . در اين خصوص نگاه كنيد به: شفاء الصدور فى شرح زيارة العاشور، ابوالفضلبن ابىالقاسم همدانى؛ شرح دعاى صباح اثر مصطفىبن محمد هادى خويى( م 1252 ق)، شرح مناجات شعبانيه نوشته محمد محمدى گيلانى. شرح دعاى سحر امام خمينى( ره)، شرح دعاى صباح اثر مرحوم حكيم سبزوارى و ....