شعر و ادب و اخلاق
مبعث خاتم انبیاء محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله
صادر اوّل ز ذات بی زوال * بود احمد نور پاک ذوالجلال
هفتمین اختر تابان سماوات وجود
روزگاری است که من طالب دلدار شدم رهرو مخلص آن قافله سالار شدم
تو از آتش به جنت می رسی
سروده های قاسم صرافان، مهدی جهاندار، افشین علاء و جمعی از شاعران کشور درباره جان فشانی قهرمانان آتش نشان
مدح شاه خراسان
خوش، آنکه دل به یاد تو رشک چمن شود
این گنبد زیبا قلب ایران است
می خواهم تا آنجا كه دوست دارم، پربگیرم، اما تا بارگاه دوست راه طولانی است. چشم از پنجره برنمی دارم. دشت از پی دشت، كوه از پی كوه، دسته دسته گل سرخ، یك عالم سبز و یك دریا اشتیاق كه دستی از غیب به جانم ریخته است! همیشه همین طور است.
طعم غلیظ تنهایی و صبر
دیوار منظّم دقایق ویران شده است. هوای شهر به شدّت می تپد. با این زمستان جهنده در استخوان های مدینه چه باید کرد؟ آسمانِ نازک، سر بر کرانه های بارانی خویش گذاشته است.
خانه خلیل
مردی غروب کرد وقتی افق شکست خورشید دیگری جای پدر نشست
نوروز پاکان
طبیعت با بهار طراوت می یابد و معنویت با بهار رمضان اوج می گیرد. بهار طبیعت با نوروز آغاز می شود و بهار معنویت با ماه رمضان. سردی طبیعت با شکوفه های بهاری و سرود بلبلان رخت بر می بندد و یخهای عصیان و نافرمانی، با زمزمه های نیمه شب رمضان و ترنم دعای رمضانیان آب می شود. در رمضان است که می توان هفت شهر عشق را پیمود و دیو نفس را بر زمین افکند و در عید فطر پیروزی فطرت بر شهوت را، جشن گرفت.
عید فطر؛ جشن عبودیّت
شاید هیچ فرصتى براى یك محاسبه همه جانبه و خانهتكانى اساسى و بازنگرى در خود و جامعه، مناسبتر از «ماه رمضان» نباشد.
آن شب قدر
به خدا، خون خدا در شریان داشت علی