درسی از باغبان 110 ساله
برچسپ ها: از ، درسی ، ساله ، 110 ، باغبان
در یکی از مناطق کشاورزی جهت تبلیغ دین در ایام تابستان دعوت داشتم، سخنرانی پیش از نماز مغرب و عشا بود، روزی پس از پایان جلسه پیرمردی نورانی و باحال که گفتند عمرش متجاوز از صد و ده سال است به من مراجعه کرد و گفت: دوست دارم هر روزی که خود می خواهید برای صرف نهار به باغ من در چند کیلومتری این منطقه بیایید ، دعوتش را پذیرفتم، بخشی از راه را که نزدیک باغ بود پیاده رفتم، باغ های دو طرف جاده با درختانش از محصول و میوه خالی بود یا میوه و محصولش اندک و کم بود، ولی هنگامی که وارد باغ آن مرد نورانی و چهره ملکوتی شدم، دیدم زیر اکثر درختان به خاطر سنگینی شاخه ها از کثرت میوه و محصول چوب های دو شاخه گذاشته اند، بسیار تعجب کردم، از صاحب باغ سبب بی محصولی یا کم محصولی باغ دیگران را پرسیدم گفت: من سه برنامه را از ابتدای جوانی نسبت به این باغ که جزء منابع هزینه زندگی من است رعایت کرده ام:
اولاً: پس از فروش میوه و تأمین هزینه زندگی، خمس مالم را پرداخت کرده ام ،
ثانیاً: کنار هر درختی بارها زیارت عاشورای حضرت حسین(علیه السلام) را خوانده و پای خاک درخت اشک ریخته ام.
ثالثاً: هر روز تابستان که در باغ هستم در باغ را به روی همه باز می گذارم تا به راحتی بتوانند به باغ درآیند و از محصولش در حدّ لازم استفاده کنند و چون هنگام عصر از باغ به طرف خانه می روم به اندازه ای که بتوانم میوه در سبد یا کیسه ای می ریزم و در مسیر باغ به خانه، به هرکس می رسم میوه هدیه می کنم و برکت و پر محصولی این باغ را در هر سال از این سه برنامه می دانم.
آری؛ بر اساس آیات قرآن مجید و روایات: مَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّه ِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِاْئَةُ حَبَّةٍ وَاللّه ُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللّه ُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ.
مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، مانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند ، در هر خوشه صد دانه باشد و خدا برای هر که بخواهد چند برابر می کند و خدا بسیار عطا کننده و داناست . إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِکُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا . . .
اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده اید ، و اگر بدی کنید به خود بدی کرده اید . . .
حضرت امام صادق علیه السلام می فرماید: « فَالْمُؤمِنُونَ هُمُ الذِینَ یُضاعِفُ اللّه ُ لَهُمْ الحَسَناتِ لِکُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعِینَ ضِعْفاً فَهذا مِنْ فَضْلِهِمْ وَیَزِیدُ اللّه ُ المؤمِنَ فِی حَسَناتِهِ عَلی قَدْرِ صِحَةِ إیمانِهِ أَضْعَافَاً مُضاعَفَةً کَثِیرَةً وَیَفْعَلُ اللّه ُ بِالْمُؤمِنینَ ما یَشاءُ ».
مؤمنان آنانی هستند که خدا بر حسناتشان می افزاید، در برابر هر حسنه ای هفتاد حسنه و خدا حسنات مؤمن را بر پایه اندازه سلامت ایمانش به چندین برابر می افزاید و خدا نسبت به مؤمنان هر چه بخواهد انجام می دهد . حضرت صادق علیه السلام می فرماید:
هنگامی که مؤمن عملش را نیکو انجام دهد خدا بر عملش می افزاید، بر هر عملی هفتصد برابر و این بر پایه گفتار خداست که می فرماید : وَاللّه ُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ.
پس اعمالی که انجام می دهید به خاطر پاداش الهی خوب و نیکو انجام دهید، راوی می گوید: به حضرت امام صادق علیه السلام گفتم: احسان چیست؟ حضرت فرمود: هنگامی که نماز می خوانی رکوع و سجودت را نیکو بجا آر و زمانی که روزه می گیری از هرچه سبب فساد روزه ات می شود بپرهیز و وقتی به حج می روی آنچه در حج و عمره بر تو حرام شده از آن اجتناب کن و هر عملی را که برای خدا انجام می دهی باید از آلودگی پاک و پاکیزه باشد.