پیامبر مهربان
1. بزرگترین افتخار او این بود که بنده واقعی ربالعالمین بود: <سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ ...> اسراء/1؛ پاک و منزه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد ... .
2. او مایه رحمت بود، نه فقط برای انسانهای زمان خود و بشریت، بلکه برای تمامی جهانیان: <وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ> انبیاء/107؛ و ما تو را جز برای رحمت برای جهانیان نفرستادیم.
3. او بهترین الگو بود برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند: <لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یرْجُوا اللَّهَ وَالْیوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً> أحزاب/21؛ مسلماَ برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می کنند.
4. تحمل رنج مؤمنان برای او سنگین بود: <عَزِیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتُّمْ> توبه/128؛ بر او دشوار است که شما دچار رنج شوید.
5. بر هدایت مردم حریص بود: <حَرِیصٌ عَلَیکُمْ> توبه/128؛ اصرار بر هدایت شما دارد.
6. مهربانی خاصی به مؤمنان داشت: <بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَحِیمٌ> توبه/128؛ با مؤمنان رئوف و مهربان بود.
7. در پرتو رحمت الهی با مردم نرمخو بود: <فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ> آلعمران/159؛ به (برکت) رحمت الهی در برابر آنان (= مردم) نرم (و مهربان) شدی.
8. اخلاقی بس عظیم داشت: <وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ> قلم/4؛ و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری.
9. او نزدیک دو سوم یا نصف یا یک سوم شب را به عبادت با خداوند میگذراند: <إِنَّ رَبَّکَ یعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَی مِنْ ثُلُثَی اللَّیلِ وَنِصْفَهُ> مزمل/20؛ پروردگارت میداند که تو و گروهی از آنها که با تو هستند، نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا یک سوم آن را به پا میخیزند.
10. کرامت و بزرگواری صفت همیشگی آن حضرت بود: <إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ> حاقه/40؛ این قرآن گفتار رسول بزرگواری است.
11. سخن او از روی هوا و هوس نبود؛ بلکه جز وحی سخنی نمیگفت: <وَمَا ینْطِقُ عَنِ الْهَوَی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحَی> نجم/3و4؛ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید؛ آنچه میگوید چیزی نیست جز وحی که بر او نازل شده.
12. نه تنها سخن او، که عمل او نیز فقط بر اساس وحی الهی و معصومانه بود: <إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یوحَی إِلَی> انعام/50؛ تنها از آنچه به من وحی میشود، پیروی میکنم.
13. او بیانکننده و اولین مفسر قرآن بود: <وَأَنْزَلْنَا إِلَیکَ الذِّکْرَ لِتُبَینَ لِلنَّاسِ> نحل/44؛ و ما این ذکر (= قرآن) را بر تو نازل کردیم تا آنچه را که به سوی مردم نازل شده است، برای آنها روشن سازی.
14. اطاعت از فرامین او اطاعت از خداست: <مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ> نساء/80؛ کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است.
15. تا زمانی که او در بین مردم باشد، آنان از عذاب الهی در اماناند: <وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ> انفال/33؛ ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آنان هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد.
16. خداوند به شهری که آن حضرت در آن ساکن است، قسم یاد فرموده است: <لا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ> بلد/1و2؛ قسم به این شهر مقدس (= مکه)؛ شهری که تو در آن ساکنی.
17. او شاگرد مستقیم خداست: <عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَی> نجم/5؛ آن کس که قدرت عظیمی دارد، او را تعلیم داده است.
18. او سرآمد انبیاست: <تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْضٍ ... وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ> بقره/253؛ بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم ... و بعضی (حضرت محمد صلیاللهعلیهوآلهوسلم) را درجاتی برتر داد.
19. هر پیامبری گواه بر اعمال امت خویش است و آن حضرت گواه بر پیامبران: <فَکَیفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَی هَؤُلاءِ شَهِیداً> نساء/41؛ حالِ آنها چگونه است آن روزی که از هر امتی شاهد و گواهی (بر اعمالشان) میآوریم و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟
20. او بر صراط مستقیم است: <إِنَّکَ عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ> زخرف/43؛ تو بر صراط مستقیمی.
21. او مشمول فضل عظیم الهی بود: <وَکَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکَ عَظِیماً> نساء/113؛ و فضل خدا بر تو (همواره) بزرگ بوده است.
22. آن حضرت بشارت دهنده و هشدار دهنده برای همه انسانها و در همه زمانهاست: <وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیراً وَنَذِیراً> سبا/28؛ و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب) او بترسانی.
23. او مورد خطاب ویژه خداوند بود؛ چرا که خطاب خداوند به پیامبران در قرآن کریم به نام آنان است؛ همانند: <وَنَادَینَاهُ أَنْ یا إِبْرَاهِیمُ> صافات/104، <قَالَ یا نُوحُ إِنَّهُ لَیسَ مِنْ أَهْلِکَ> هود/46، <وَقُلْنَا یا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ> بقره/35، <یا مُوسَی أَقْبِلْ وَلا تَخَفْ> قصص/31، اما در مورد پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم در هیچ جای قرآن خطاب "یا محمد" نیامده است؛ بلکه خطابها با عنوان <یا ایها النبی> احزاب/28، <یا ایها الرسول> مائده/67، <یا ایها المزمل> مزمل/1 و <یا ایها المدثر> مدثر/1 آمده که هر کدام آمیخته با نوعی احترام ویژه است.
24. او و خاندانش از طرف خداوند از هر رجس و پلیدی پاک و طاهر شده بود: <إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً> احزاب/33؛ خداوند فقط میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاَ شما را پاک سازد.