شراب خوار به شفاعت رسول خدا نمی رسد

از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى‏خورد، عقل خود را از دست مى‏دهد و در آن موقع خدا را نمى‏شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمى‏دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمى‏کند و از زشتیهاى آشکار رو نمى‏گرداند و روح ایمان و خدا شناسى از بدن او بیرون مى‏رود و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او مى‏ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مۆمنین، او را لعنت مى‏کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى‏شود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون مى‏آید و آب دهان او به سینه‏اش مى‏ریزد و فریاد تشنگى او بلند است.

علاوه بر آیات و روایات امروزه از نظر علمى نیز مضرات مصرف مواد الکلى به اثبات رسیده است. دانشمندان به این واقعیت اعتراف داشته‏اند که از جمله آثار زیان بخش شراب، پیامد سویى است که روى مغز و عقل مى‏گذارد و آن را از کار مى‏اندازد. روشن است که با از بین رفتن عقل، پرده شرم و حیا دریده مى‏شود. در نتیجه میدان به دست غرایز حیوانى مى‏افتد. انسان به صورت حیوانى وحشى و لجام گسیخته درمى‏آید.

نوشابه‏ هاى الکلى پس از استفاده سریعاً جذب خون مى‏شود . خون در مسیر خود مغز را بى نصیب نمى‏گذارد، در نتیجه عمل سلسله اعصاب رو به ضعف مى‏رود و خویشتن دارى که ارادى و منشأ شرم و حیا در انسان و مانع از بروز کارهاى زشت است، از دست مى‏رود.

همانطور که امام رضا علیه السلام فرمودند: خدا شراب را بدان جهت حرام کرد که مایه فساد و بازداشتن عقل از درک حقایق و از بین بردن شرم و حیا است.

مشروب خواری از گناهان كبیره و در روایات به شدت از آن نهی شده است و از بزرگ ترین گناهان شمرده شده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: شراب خوار به شفاعت من نمی رسد.

سوال: آیا در حالت اضطرار، نوشیدن شراب جایز است؟

شرح پرسش

با سلام؛ آیا در حالت اضطرار که جان فرد بسته به نوشیدن شراب باشد، نوشیدن آن جایز است؟ آیا مراجع قدیم و حاضر، کسانی بوده‌اند که شراب را حتی در حالت اضطرار، حرام اعلام کرده باشند؟

همه‌ی فقها می‌گویند، در زمان اضطرار، خوردن و آشامیدن از هر حرامى جایز است، اما درباره جریان این حکم نسبت به نوشیدن شراب، بین ایشان اختلاف نظر است، که قول مشهور الحاق شراب به سایر محرمات است. ضمن اینکه برخى، حلال بودن آن را تنها در صورت ترس از تلف شدن در صورت ننوشیدن آن، مقیّد کرده‌اند. 

لذا فقهای معاصر، مداوا کردن بیماریها به وسیله محرمات را در صورتى که علاج مرض، منحصر به آن باشد جایز شمرده‌اند، اما درباره‌ی درمان توسط شراب و سایر مسکرات، این شرط را اضافه کرده‌اند که بیمار [با مشورت با پزشک حاذق و متدین] یقین کند که بیماری او قابل معالجه است و یقین داشته باشد که ترک معالجه با شراب به هلاکت وی (یا چیزى نزدیک به آن) منتهى مى‌شود. البته در استفاده و معالجه به آن نباید عجله کرد و تا حد ممکن باید با مشقت صبر نماید که شاید خداوند متعال سلامتی را به او برگرداند. (امام‌ خمینى، سید روح اللّٰه، مترجم اسلامى، على، تحریر الوسیلة، ج‌3، ص 301 م 35)

در هر حال، اگر کسی به حرامى اضطرار پیدا کرد باید به مقدار ضرورت، اکتفا کرده و زیاده بر آن جایز نیست.  

سۆال: خوردن مشروب اگر عقل را از بین نبرد و موجب مستی نشود حكمش چیست؟

جواب: خوردن مشروب ولو اندك حرام می باشد ملاك حرمت آن مستی بالفعل نیست و فرقی بین مست شدن و عدم آن نمی باشد. (ر.ك استفتائات امام (ره)،ج 2، ص510، س16)

سوال: آیا بعد از خوردن مشروب مثلا 2 ساعت بعد از آن می توان نماز یومیه را خواند. آیا خواندن نماز بعد از نوشیدن مشروب اشکالی ندارد؟

" آشامیدن شراب حرام و در بعضى از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسى آن را حلال بداند در صورتى که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم مى‏باشد کافر است . از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى‏خورد، عقل خود را از دست مى‏دهد و در آن موقع خدا را نمى‏شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمى‏دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمى‏کند و از زشتیهاى آشکار رو نمى‏گرداند و روح ایمان و خدا شناسى از بدن او بیرون مى‏رود و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او مى‏ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مۆمنین، او را لعنت مى‏کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى‏شود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون مى‏آید و آب دهان او به سینه‏اش مى‏ریزد و فریاد تشنگى او بلند است." (توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج‏2، ص603)

"البته گفتنى است عدم قبول نماز به معناى عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستى باید نمازش را بجا آورد" (با استفاده از نرم افزار پرسمان)

و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، می تواند نماز بخواند.

سوال: آیا شرکت در مراسمی که در آن مشروبات الکلی توزیع و صرف می شود جائز است؟

چنانچه شرکت در آن مجلس تأیید کار آنها به حساب آید جایز نیست. (آیة الله سیستانی دام ظله)

سوال: آیا نشستن بر میزی که روی آن مایعات الکلی نیست اما میز در مکانی است که در آن مایعات الکلی صرف می شود ، جایز است؟

چنانچه شرکت در آن مجلس تأیید کار آنها به حساب آید جایز نیست. (آیة الله سیستانی دام ظله)

منابع:

سایت اسلام کوئیست

اندیشه قم

بیتوته

سایت هیئت شهدا

سایت آیة الله سیستانی دام ظله

تبیان