مطالب مربوط به برچسپ

شفاعت

زیارت به هوای کدام شفاعت؟

0 نظر / 3/7/1403 12:00:00 AM

بی گمان یکی از انگیزه های زیارت برای بسیاری از زائران، دست یابی به فیض بزرگ «شفاعت» از سوی امام معصوم(ع) است. زائر آرزو دارد که مورد شفاعت امام قرار گیرد و در روز رستاخیز بر اثر این شفاعت، همه کاستی های اخلاقی و رفتاری او جبران شود و به بهشت ابدی راه یابد، ولی آیا شفاعت اهل بیت(ع) بدون ضابطه و به دور از قانون و تنها بر آمده از التماس و گریه زائر است یا اینکه موضوع مهم شفاعت، بر اساس ضابطه ای درست و قانون عقلانی صحیح، استوار است؟


حضرت معصومه(س) بانوی شفاعت

0 نظر / 8/24/1400 12:00:00 AM

می دانیم که کمال و شخصیت انسان بستگی به علم و پاکی او دارد، او هرقدر در این راستا به پیش رود، کاملتر و ممتازتر خواهد بود، چنان که در قرآن می خوانیم: «ان اکرمکم عندالله اتقاکم؛[1] همانا گرامی ترین شما در پیشگاه پروردگار، پاکترین شما است.» و نیز می خوانیم: «یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اوتوا العلم درجات؛[2] خداوند کسانی را که ایمان آورده اند، و کسانی را که علم به آنان داده شده، درجات عظیمی می بخشد.»


حقیقت شفاعت و شفاعت حقیقی

0 نظر / 5/24/1396 12:00:00 AM

حقیقت شفاعت و شفاعت حقیقی


زیارت به هوای کدام شفاعت؟

0 نظر / 5/14/1396 12:00:00 AM

بی گمان یکی از انگیزه های زیارت برای بسیاری از زائران، دست یابی به فیض بزرگ «شفاعت» از سوی امام معصوم(ع) است. زائر آرزو دارد که مورد شفاعت امام قرار گیرد و در روز رستاخیز بر اثر این شفاعت، همه کاستی های اخلاقی و رفتاری او جبران شود و به بهشت ابدی راه یابد، ولی آیا شفاعت اهل بیت(ع) بدون ضابطه و به دور از قانون و تنها بر آمده از التماس و گریه زائر است یا اینکه موضوع مهم شفاعت، بر اساس ضابطه ای درست و قانون عقلانی صحیح، استوار است؟


پرواز با اجازه!

0 نظر / 4/19/1394 12:00:00 AM

شفاعت یکی از مسائل مهم اعتقادی و دینی است و در قرآن مجید و روایات معصومین (علیه السلام) از آن بسیار یاد شده است. امّا در مورد شرایط و فلسفه شفاعت بایستی بیشتر بررسی شود. این نوشتار می کوشد از این زاویه به بحث شفاعت بپردازد.


شراب خوار به شفاعت رسول خدا نمی رسد

0 نظر / 2/14/1393 12:00:00 AM

از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى‏خورد، عقل خود را از دست مى‏دهد و در آن موقع خدا را نمى‏شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمى‏دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمى‏کند و از زشتیهاى آشکار رو نمى‏گرداند و روح ایمان و خدا شناسى از بدن او بیرون مى‏رود و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او مى‏ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مۆمنین، او را لعنت مى‏کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى‏شود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون مى‏آید و آب دهان او به سینه‏اش مى‏ریزد و فریاد تشنگى او بلند است.