شعر ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام

الا ای همـه خلق عالم خدا را خدا خوانده امشب شما را شما را

ای سوره نامت تفسیر اعطینازهرا ترین زینب، زینب ترین زهرا

تو مسیحا زاده اما دختر موسی شدیمریم قدیسه ی ذریه ی طاها شدی

باز در عرش خدا ولوله بر پا شده استدری از عرش به سمت دل ما وا شده است

آفتابِ عالم آرا آفتابی می‌کندبا اشعه رنگِ دلها را شهابی می‌کند

مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست علی نه فاتح خیبر،که فاتح دلهاست

وقتی کنار اسم خودت لا گذاشتی قبلش هزار مرتبه الاّ گذاشتی

لشکر شادی گرفت ملک جهان را کرد مسخّر همه کون و مکان را

در آسمان جان ما، خورشید گل کرد پیش از دعا ،وقت سحر ،خورشید گل کرد

آنان که مشق اشک مرتب نوشته اند با خط عشق این همه مطلب نوشته اند

ای لیل قدر تشنه راز و نیاز تو قبله سزاست غبطه خورد بر نماز تو

یكی بود یكی نبود،زیر گنبد كبود روی بوم خونه ای،یه بدن افتاده بود

از ما زمینیان به شما آسمان سلام مولای دلشکسته امام زمان سلام

پس از پیروزی انقلاب اسلامی (بهمن ماه 1357) شعر معاصر ایران، حال و هوای دیگری یافت؛ شعر این دوره که هنوز هم نمی توان به درستی درباره ویژگی ها و موفقیّت های آن سخن گفت، بسیار پر حجم، و تحوّل و نوآوری در آن فراوان است.

دل شود امشب شکوفا در زمین می زند لبخند شادی بر زمین

ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته خون يارانت پر ثمر گشته

به خدا، خون خدا در شریان داشت علی

آن روز، روز جمعه خونین بود... روزی که شهر یکسره آتش شد

صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید

مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده است.

ای که خورشید فلک محو لقای تو بود ماه را روشنی از نور ضیای تو بود

برف و یخ آب شد چشمه ها شد روان

بحر مواج ولایت گوهری دیگر زاد نخل سرسبز امامت ثمری دیگر زاد

با به دنیا آمدن نوزاد در هر خانواده ای موجی از شادی و شعف تمامی اعضای را فرا می گیرد و همین هم انتظار می رود. اما در خانواده پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله با ولادت فرزند دوم حضرت فاطمه علیهاالسلام همراه شوق، غمی نیز وجود داشت. کسی که بعدها با قیامش عالمی را مبهوت کرد؛ او کسی نیست جز حسین بن علی بن ابی طالب علیهماالسلام.

اهل ولا مرحبا فصل سرور آمده سینه سینای دل مرکز طور آمده

صفوان جمّال» از جمله اصحاب و یاران امام کاظم علیه السلام که به شغل شتربانی مشغول بود، هر از چند گاهی، برای کسب فیض و بهره مندی از بیکران دانش ائمه علیهم السلام نزد ایشان شرفیاب می شد.

در ششم ربیع الاوّل سال604 هجری قمری، کودکی در یک خانواده ی مذهبی به دنیا آمد. نام این کودک را «محمّد» و لقبش را «جلال الدّین» گذاشتند که بعدها به مولوی مشهور شد. نام پدرش «محمّد بن حسین خطیبی» معروف به «بهاءالدّین ولد» و نام مادرش «مؤمنه خاتون» از خاندان فقیهان و سادات سرخس بود.

پیشوایان معصوم شیعه هر کدام به نوبه خود سرچشمه کمالات و منبع فضایل و صفات عالی انسانی محسوب می شوند. نه تنها شیعه بلکه افراد و گروه های مختلفی که با آن بزرگان در ارتباط بوده اند به این نکته اذعان دارند.

امام باقر(ع) در ماه محرم سال 95 هجری، عهده دار مقام امامت شد و این مصادف بود با حکمرانی آل مروان. آنان مسلمانان را مجبور می کردند که آنان را جانشین رسول خدا بشمارند و افرادی را که منتهای رذالت و فرومایگی در پلید ترین منکرات غوطه می خوردند، خلیفه الهی بنامند. امام باقر(ع) از چنین وضع آشفته ای رنج می برد.