شاخصه های حکومت یزیدی و اهداف قیام اباعبد الله الحسین ( عليه السلام ) یادداشت ویزه

شاخصه های حکومت یزیدی و اهداف قیام اباعبد الله الحسین ( عليه السلام )

 حجت الاسلام والمسلمین عبد الرحیم اباذری

وقتی ولید بن عُتبه والى مدینه از امام حسین علیه السلام خواست با یزید بیعت کند حضرت فرمود: *«إِنَّا أَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ، وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ، وَ مُخْتَلِفُ الْمَلائِکَةِ… وَ یَزیدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ الْخَمْرِ، قاتِلُ النَّفْسِ المُحَرَّمَةِ، مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ، وَ مِثْلِی لا یُبایِعُ لِمِثْلِهِ » *؛ ( ما از خاندان نبوّت و معدن رسالت و جایگاه رفیع رحمت و محل رفت و آمد فرشتگانیم ، همه چیز از ما آغاز و به ما ختم می شود…. در حالى که یزید مردى فاسق، شرابخوار و قاتل بى گناهان است ؛ او کسى است که آشکارا مرتکب فسق و فجور مى شود. بنابراین، هرگز شخصى همانند من، با مردى همانند یزید بیعت نخواهد کرد. موسوعه کلمات الام الحسین (عليه السلام)، ص ۲۸۱)آن حضرت هنگام خروج از مدینه طی وصیتی به برادرش محمد حنفیه نوشت: *« إِنّی لَمْ أَخرُجْ أَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفْسِداً و لا ظالِماً، إِنَّما خَرجْتُ لِطَلَبِ إلاصلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی، أُریدُ أنْ آَمُرَ بالمَعروفِ و أنهی عَنِ المنکَرِ وَ اَسیرُ بِسیرَةِ جَدّی و أبی» *؛ ( من برای جاه طلبی ، سرکشی ، آشوبگری و ستمکاری قیام نکردم، بلکه برای اصلاح در کار امت جدم قیام کردم می خواهم امر به معروف و نهی از منکر و به شیوه جدم و پدرم حرکت کنم. همان ، ص ۲۸۹ )و چون در منزل بیضه با لشکر حُر مواجه شد ، طی خطابه ای به آنها فرمود : *« ایها الناس! مَنْ رَای سلطاناً جائراً مستَحِلاًّ لِحُرُمِ الله، ناکثاً لِعَهدِالله، مُسْتأثراً لِفَیءِ الله، فَلَم یغَیر عَلَیهِ بِقولٍ وَ لا فِعْلٍ، کانَ حقّاً عَلَی الله أنْ یدخِلَه مُدخَلَه، ألاَ وَ إنَّ هولاءِ القَومِ قَدْ حَلّوا حَرامَ الله و حَرّموا حَلالَهُ وَ اَستَأثَروا فَیءَ الله » *؛ ( اى مردم! هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خدا را حلال شمرده ، پیمان الهى را شکسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزیده و در میان بندگان خدا به ستم رفتار مى کند ؛ اگر با زبان و کردارش با وى به مخالفت بر نخیزد، سزاوار است خداوند او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیاندازد.
هان اى مردم! این گروه (بنى امیّه) به طاعت شیطان پایبند شده و از پیروى خداوند سرپیچى کرده اند، فساد را آشکار ساخته و حدود الهى را تعطیل کرده اند. آنان بیت المال را به انحصار خویش درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمرده اند. همان ، ص ۳۶۰ )
چنانکه حضرت طی نامه ای به سران و بزرگان بصره ، ضمن دعوت به یاری و بازگشت به کتاب خدا و سنت پیامبر ، تصریح می کند حاکمان وقت ، سیره و سنت پیامبر را نابود و بدعت در دین را زنده کردند.« فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَإِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَت » ( همان ، ص۳۱۶ )از مجموع فرمایشات امام حسین علیه السلام در فرازهای فوق به خوبی استفاده می شود در حکومت ۲۰ ساله معاویه ، ارزش های اسلامی به طور کامل به ضد ارزش ها تغییر یافته و چون بیت المال در انحصار یک عده خاص و اطرافیان و مقربان حاکم قرار گرفته ، فقر ، فساد ، رانت و فاصله طبقاتی فضای جامعه اسلامی را تیره و تار کرده بود؛ از سوی دیگر یزید هم که یک آدم فاسق ، سگ باز ، شرابخوار ، متظاهر به فسق و آدم کش ، وارث چنین حکومتی شده ، طبیعی است که اوضاع از این هم وخیم تر خواهد بود، به طوری که هنوز حکومتش تثبیت نشده ، امام حسین علیه السلام را در صورت عدم بیعت ، تهدید به مرگ نموده بود.در واقع قیام حضرت در راستای برچیدن حکومتی است که در انحصار یک طیف خاص گرفتار انحراف و تغییر ارزش ها شده است. حاکم وقت این حکومت اگر چه فردی مانند یزید است ، اما بنیانگذارش پدر وی ، معاویه بود که در ظاهر به ادعای جانشینی از پیامبر با سه عنصر : زر ، زور و تزویر آن را بنیان نهاده بود.

امام حسین علیه السلام در یک همچون وضعیتی در راستای مبارزه با مظاهر هر گونه ظلم ، ستم ، دروغ ، دغل ، تبعیض ، ریاکاری ، چاپلوسی و اجرای عدالت و تأمین رفاه و آسایش و امنیت توده مردم قیام کرد و آنگاه به مردم ، سران قبائل و علما نیز نامه نوشت و توصیه فرمود اگر در مقابل چنین حکومتی با زبان و عمل به مخالفت بر نخیزید خدای متعال شما را همانند حاکم ظالم جهنمی خواهد کرد.از این سیره و سیاست ابا عبدالله الحسین علیه السلام نتیجه می گیریم در هر حکومتی به خصوص حاکمیت هایی که بنام دین و امام معصوم شکل گرفته باشد به هر دلیلی اگر این شاخصه ها و نشانه ها در آن مشاهده شود ، وظیفه مهم حسینیان این است که در قبال این ضد ارزش ها و تغییر سنت ها و فرهنگ ها هرگز سکوت نکنند و بلکه با زبان نقد و اعتراض خیرخواهانه به امام خویش تاسی کنند در غیر این صورت شریک پیامد های ناگوار و غیر قابل جبران خواهند شد.
۲۵ مرداد ۱۴۰۲