بندگان خوب خدا از دیدگاه امام رضا (ع)

برچسپ ها: خوبی ، دیدگاه ، امام رضا ، بنده

بندگان خوب خدا, امام رضا

از امام رضا (ع) در مورد بندگان خوب خدا سؤال شد که دارای چه خصوصیاتی هستند؟ ایشان پنج خصوصیت را فرمودند و خوشا به حال کسی که این پنج خصوصیت در او باشد. رُوِیَ اَنَّهُ سُئِلَ عَنِ عَلِیٍّ ابنِ مُو سَی الرِّضا عَلَیهماِ السَّلامُ عَن خِیارِ العِبادِ، َعَلَیهماِ السَّلامُ: «اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشَروُا وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفَروُا وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا» در روایتی از امام هشتم (ع) در مورد بندگان خوب خدا سؤال کردند که دارای چه خصوصیاتی هستند؟ ایشان پنج خصوصیت را فرمودند که من یکی یکی می‏گویم.«فَقالَ عَلَیهِ‏السَّلامُ»؛ حضرت در جواب فرمود:
اوّل؛
«اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشَروُا»؛ آن‏ها کسانی هستند که وقتی کار نیک و طاعاتی از طاعات الهیّه را انجام می‏دهند، از این که موفّق به انجام آن شده‏اند، مسرور می‏شوند.
دوم؛
«وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفَروُا» اگر نعوذبالله، این‌ها غفلت کردند و دستشان آلوده شد به خطاکاری، این‌ها از خداوند پوزش می‌طلبند، استغفار می‌کنند و بی‌تفاوت نمی‌گذرند.
سوم؛
«وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا»؛ اگر خداوند به آن‏ها عطایی کرد و نعمتی به ‏آن‏ها عنایت کرد، سپاس‏گزاری می‏کنند و این‏طور نیست که بی‏تفاوت باشند، بلکه نسبت به معطی خودشان، تشکّر و سپاس‏گزاری می‏کنند.
چهارم؛
«وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا»؛ اگر گرهی به کارشان بیافتد و ابتلایی پیدا کنند، از خدا گِله نمی‏کنند، بلکه صبر می‏کنند و اهل شکایت نیستند.
پنجم؛
«وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا»، اگر خشمگین شوند، عفو می‏کنند؛ انتقام نمی‏گیرند و حتّی اهل انتقام‏گیری هم نیستند.
لذا حضرت این پنج خصوصیت را در جواب این‏که بنده‏های خوب خدا چه کسانی هستند، فرمودند؛ که اوّلی در ربط با طاعات بود، دومی در ربط با «نعوذبالله»! سیّئات، سومی در ربط با نعمت ها، چهارمی در ربط با ابتلائات بود و پنجمی هم در جایی بود که «نعوذبالله»!، خشمگین شوند؛ که همان‏طور که حضرت فرمودند، آن جا هم اهل عفو و بخششند. خوشا به حال کسی که این پنج خصوصیت در آن‏ها باشد که برطبق این روایتی که از امام رضا (ع) است، این فرد از بندگان خوب خدا محسوب می‏ شود.
آیت‌الله مجتبی تهرانی

مطالب مرتبط

احباط؛ زدن سنگ بر شیشه نیکوکاری

نیکوکاری، امری پسندیده و ارزشی است؛ اما زمانی نیکوکاری معنای واقعی پیدا می‌کند که بی مزد و منت باشد.

برای آن که آدم خوش صحبتی باشید چه باید کنید؟

صحبت؛ بازی دلنشینی است به شرط آن که از قواعد آن پیروی کنید. شما با رعایت چند دستور ساده می توانید فردی خوش صحبت و مورد توجّه باشید.

فاطمه ذات تمام خوبی ها و مادر تمام نیکی ها

فرمود فاطمه مهین بانوی زنان در دو جهان است. فرمود فاطمه پاره ی تن من است. فرمود او جان و دل من است که در سینه قرار دارد.

آداب معاشرت از دیدگاه امام باقر علیه السلام

بهترین مردمان کسى است که بیشترین خیر را به هم نوعان خود برساند گرچه هیچ خیرى به او نرسیده باشد؛ و خود را از تمام افراد بى نیاز بداند و چشم داشتى به کسى نداشته باشد.

واقعیت بعثت از دیدگاه شیعه

ماجرای بعثت بدان گونه که قبلا گذشت موضوعی نبود که یک فرد مسلمان معتقد به آن باشد، و پی برد که خاتم انبیا چگونه به مقام عالی پیغمبری رسیده است. ما پس از بررسی های لازم از مجموع نقل ها به این نتیجه رسیده ایم که آنچه در منابع شیعه و احادیث خاندان نبوت رسیده

شعرمیلاد امام رضا

باز در عرش خدا ولوله بر پا شده استدری از عرش به سمت دل ما وا شده است

این گنبد زیبا قلب ایران است

می خواهم تا آنجا كه دوست دارم، پربگیرم، اما تا بارگاه دوست راه طولانی است. چشم از پنجره برنمی دارم. دشت از پی دشت، كوه از پی كوه، دسته دسته گل سرخ، یك عالم سبز و یك دریا اشتیاق كه دستی از غیب به جانم ریخته است! همیشه همین طور است.

کاربرد عقل در شناخت توحید از نگاه عالم آل محمد

عقل یگانه میزان و معیار برای تفکر و علم است؛ عقل موجودی است که جز در برابر حق خضوع نمی کند و جز حق از چیز دیگری فرمان نمی برد. زیرا تنها چیزی که به عقل اطمینان می دهد، یقین است و ظنی که مورد رضایت وهم و موضوع اختیار خیال است، اطمینان بخش عقل نیست. با استفاده از همه این مطالب راز فرمایش حضرت رضا (علیه السلام) آشکار می گردد که به نقل از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: «صدیق کل امرء عقله و عدوّه جهله»؛ دوست هر کسی عقل اوست و دشمنش جهل او. همچنین راز سخن حضرت رضا (علیه السلام) درباره این فرموده خدای متعالی: (وَمَن کانَ فِی هذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَی وَأَضَلُّ سَبِیلاً) که فرمود: یعنی «أعمی عن الحقایق الموجودة»؛ مراد آن است که هر کس به حقایق این جهان نابینا باشد، در آخرت نیز نابینا حاضر می شود.

قربان عید بزرگ بندگی

درمیان ما روزهای خاص و بزرگی وجود دارد که آن را عید می نامیم در فرهنگ نامه ابجد نیز عید اینگونه تعریف شده است: العِید- ج‏ أَعْیَاد [عود]: روزیکه در آن حادثه یا اتفاق مهمّى در سال رخ داده باشد که در هر سال آنرا به یاد گیرند، موسم و فصل، آنچه از بیمارى و یا غم و اندوه که همواره بر شخص وارد شود.