همسرداری در سیره علما

سیره رفتاری امام خمینی رحمه الله در برابر همسر

در مورد حضرت امام رحمه الله از زبان فرزندبزرگوارشان چنین آمده است:

مادر ما اگر سر سفره نمی نشستند، امام غذا نمی خوردند. منتظر می ماندند ولو اینکه همه سر سفره حاضر باشند و وقتی که والده مان می آمد، آقا شروع به خوردن می کردند.

یکی از یاران و نزدیکان بیت امام رحمه الله در مورد کمک در منزل بیان می کند: روزی برحسب اتفاق که تعداد میهمانان منزل امام زیاد شده بود پس از صرف غذا و جمع کردن ظروف، دیدم امام به آشپزخانه آمدند. چون وقت وضو گرفتن شان نبود، پرسیدم: چرا امام به آشپزخانه آمدند؟ امام فرمودند: چون امروز ظروف زیاد است، آمدم کمک تان کنم.

از زبان دختر بزرگوارشان چنین می شنویم: یادم می آید در دوران کودکی در اتاق با توپ بازی می کردم و شیشه را شکستم. امام خیلی ناراحت شدند که چرا این کار را کردم. من گفتم: خانم به ما گفتند در اتاق بازی کنید، عیبی ندارد. ایشان هیچ نگفتند وسرشان را پایین انداختند و از اتاق بیرون رفتند.

سیره رفتاری علامه طباطبایی رحمه الله با همسر

فرزند بزرگ علامه طباطبایی درباره چگونگی رفتار علامه با همسر خود می گوید:

علامه در خانه خیلی مهربان و بی اذیت وبدون دستور بودند و هر وقت به هر چیزی مثل چای و مانند آن نیاز داشتند، خودشان می رفتند و می آوردند و چه بسا هنگامی که عیال و یا یکی از اولادشان وارد اطاق می شدند، ایشان در جلوی پای آنها تمام قامت برمی خاست. این قدر خلیق و مودب بود، بارها اظهار می داشتند که عمده ترین موفقیت هایشان را مدیون همسرش بوده است.

سیره رفتاری شهید مطهری با همسر

همسر شهید مطهری نقل می کند که: یک بار برای دیدن دخترم به اصفهان رفته بودم. بعد از چند روز که به تهران آمدم، نزدیک های سحر به خانه رسیدم. وقتی وارد خانه شدم، بچه ها همه خواب بودند، ولی آقا بیدار بود. چای و میوه و شیرینی آماده بود و منتظر بودند. بعد از احوال پرسی با تأثر به من گفتند: می ترسم یک وقت نباشم، شما ار سفر بیایید و کسی نباشد که به استقبال تان بیاید.

بیشتر صبح ها چای درست می کردند. در تمام طول زندگی به یاد ندارم که به من گفته باشند یک لیوان آب به ایشان بدهم.

سیره رفتاری علامه محمدتقی جعفری رحمه الله در برابر همسر

فرزند آن فیلسوف فقید، علیرضا جعفری به خاطره ای از دوران کودکی خود اشاره و می کند می گوید: به یاد دارم روزی در منزل سوء تفاهم جزیی بین استاد و والده ام پیش آمد و عباراتی بین آنان رد و بدل شد. پس از گذشت مدت زمانی، وقتی استاد عازم رفتن به بیرون منزل بود، با نهایت فروتنی جلو آمد و دست مادرم را بوسید و عذرخواهی کرد.

اساسا علامه جعفری در برخورد با همسر جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می کرد و هیچ گاه سختی و مشکلات مربوط به کارهای خویش را با خود به خانه نمی آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش می داد و اظهارات معقول و منطقی را می پذیرفت. از کوشش های همسرش مدام در مناسبت های مقتضی قدردانی می کرد.

سیره رفتاری حکیم الهی قمشه ای با همسر

همسر حکیم الهی قمشه ای خاطر نشان کرده است که در خانه به امور داخلی کمک می کردند و به هیچ عنوان درس و بحث و تحقیق مانع این همکاری نمی شد.

سیره رفتاری شهید دستغیب با همسر

همسر ایشان می گوید: در امور زندگی به من اختیار تام داده بودند. هر کاری که انجام می دادیم، هیچ ایرادی نمی گرفتند، چون می دانستند که راه ما وراه خودشان و هدف ما یکی است.

سیره رفتاری آیت اللّه العظمی مرعشی نجفی با همسر

همسر ایشان نقل کرده است که مدت شصت سال با آیت اللّه مرعشی زندگی کردم و در این مدت هیچ گاه نسبت به من با تحکم سخن نگفت و با من رفتاری تند و خشونت آمیز نداشت و با تندی با من صحبت و رفتار نکرد. تا آن زمان که قادر به حرکت کردن و انجام کاری بود، نمی گذاشت دیگران کاری برایش انجام دهند. حتی هنگامی که تشنه می شد، برمی خاست و به آشپزخانه می رفت و آب می آشامید و به من نمی گفت. وی غیر از اینکه همسر خوب و مهربان و دوست داشتنی بود، برای من مانندیک رفیق صمیمی و همکاری غم خوار نیز بود و در کارهای منزل به من کمک می کرد. بسیاری از اوقات در کارهای آشپزخانه از قبیل: درست کردن غذا، پاک کردن سبزی و شستن میوه و وسایل آشپزخانه به من کمک می کرد و رفتارشان برای تمامی افراد خانه الگو بود.