ارغوان داغ
برچسپ ها: اربعین ، ارعین ، جدید ، ارغوان
ای مسیر کاروانت تا ابد آیینه پوش
ارغوان داغ تو زد در بهار سینه جوش
رفتم از دل تا بپرسم قصه ی اندوه چیست؟
این که در من شعله ها افروخته از داغ کیست؟
عشق و عقل آیینه سان، فانوس دل افروختند
اشک و مژگان، هر دو با هم در تماشا سوختند
وسعت اندوه را در داغ تو اندازه نیست
این ارادت از ازل مانده، که رسمی تازه نیست
ای فدای لحظه های سرخ یادت زندگی
زندگی بی یاد تو، می افتد از تابندگی!
با تو هر قومی بلند آوازه از بیداری است
بی تو، نام زندگی محکوم ذلت واری است
اربعین تا اربعین، صد قافله مهمان توست
معرفت جوی حریم عشق بی پایان توست
اربعین تا اربعین، صد پیر با جابر قرین
با تو می گیرد به یاد اربعینت، اربعین
با تو می گیرد عزا همراه فرزندان، خلیل
با تو می گیرد عزا همراه خاتم، جبرئیل
با تو می گیرد عزا، معصومه ی خلقت، بتول
با تو می گیرد عزا، هم عترت آل رسول
با تو می گیرد عزا، در اربعینت مرتضی
با تو می گیرد عزا، تا جلوه ی روز جزا
خیمه برپا کرده با یادت، غمین بانو، رباب
می کند همراه زینب، هم دل عالم کباب
در شهودی آشکارا، جلوه گر از مشرقین
آسمان پر می شود از بانگ ذکر: یاحسین!
یاحسین و یاحسین آهنگ دل ها می شود
سینه سینه، این نوا تا ناکجاها می رود
ای مسیر کاروانت تا ابد، آیینه پوش
نغمه ی تنهایی ات می آید از میدان به گوش
آن که در شطّ فرات، از دست، خالی کرد آب!
مهر تو در سینه اش بود از ازل، با بوتراب!
شوق و ذوق اکبر و قاسم از انفاس تو بود
جلوه ی آیینه هاشان، عشق و احساس تو بود
جرعه ای از جام صبرت، حضرت زینب چشید
لحظه ای حتی از او درماندگی دشمن ندید
غیرت مردان حق، از حق آیین تو بود
هر چه بود آن جا، فقط آیینه ی دین تو بود
آن که در میدان، به نام نامی ات تعظیم کرد
از شهادت در ره اندیشه ات، کی بیم کرد؟
هفت ایوان فلک، هم قافیه با پله است
تا ردیف شعر، من «هیهات من الذله» است!